Με ένα «συμπαίκτη» σαν τον «Τίγρη» το στολίδι θα έπαιρνε... σάρκα και οστά!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Μπορεί ο τίτλος για αρκετούς φίλους αναγνώστες να είναι υπερβολικός.  Μπορεί ακόμη και για παράγοντες σωματείων, ποδοσφαιρικών εταιρειών, κτλ, να φανεί κάπως υποτιμητικός ως προς τους ιδίους, το πρόσωπο τους, τη συνεισφορά τους. Ο γραφών σε καμία περίπτωση δεν θέλει με τη σημερινή του αρθρογραφία να περάσει τέτοια μηνύματα και ουδείς να νομίζει κάτι τέτοιο... Εδώ και καιρό εάν κάποιος κάνει μία βόλτα, απολαύσει ένα καφεδάκι σε διάφορα αθλητικά στέκια του τόπου, κυρίως της Λεμεσού, θα ακούσει ένα από τα θέματα συζήτησης σε πηγαδάκια αυτό που... βασανίζει για αρκετά χρόνια την παραλιακή πόλη την ανέγερση του γηπέδου, όπου θα μπορούν να χρησιμοποιούν από κοινού τα σωματεία Άρης, ΑΕΛ και Απόλλων. Μεταξύ της κουβέντας που γίνεται γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα... εμπλέκεται και το «ΑΕΚ Αρένα» και το πως μέσα σε ένα σύντομο από κάθε άποψη χρονικό διάστημα η διοίκηση Άντρου Καραπατάκη κατάφερε και έκανε πραγματικότητα ένα όνειρο που «έβλεπαν» για χρόνια οι φίλοι του Πεζοπορικού, της ΕΠΑ, μετά την ενοποίηση, αυτοί της ΑΕΚ, γενικότερα οι κάτοικοι της πόλης του Ζήνωνα.  Η ΑΕΚ εδώ και χρόνια μεγάλωσε και το ΓΣΖ δεν της έκανε, πλέον, και έπρεπε να κάνει το δικό της «σπίτι», κάτι που έγινε πράξη πριν από ένα χρόνο και κάτι μέρες... Ο «Τίγρης» (βλ. Άντρος Καραπατάκης) ήξερε το πως να διαβουλευτεί, να βρει τους πόρους, τις λύσεις αυτές και τη διαδικασία με τις γνώσεις, εμπειρίες του σε ζητήματα γραφειοκρατικά και όχι μόνο και το «ΑΕΚ Αρένα» σε χρόνο ρεκόρ βγήκε στην επιφάνεια της επαρχίας Λάρνακας.  Η ΑΕΚ απολαμβάνει το «σπίτι» της με όλες τις ανέσεις και εγκαταστάσεις και σιγά – σιγά βάζει πλώρη για τη β΄ φάση του όλου έργου. Στη Λεμεσό, τώρα, εδώ και δεκαετίες στο... ίδιο έργο θεατές οι κάτοικοι της πόλης, οι υποστηρικτές των τριών μεγάλων σωματείων, οι Αρηανοί, οι ΑΕΛίστες, οι Απολλωνίστες!!! Ο θεμέλιος λίθος μπήκε κάποτε προ δεκαετίες.  Οι δεσμεύσεις, υποσχέσεις αξιωματούχων αμέτρητες.  Το ένα χρονοδιάγραμμα αντικαθιστούσε το άλλο.  Η μία καθυστέρηση έφερνε την άλλη.  Τα σχέδια στην περιοχή Μοναγρουλίου ρίχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων και εμφανίστηκαν αυτά του Κολοσσίου.  Αυτά κατάντησαν να περνάνε συνεχώς από... εξετάσεις και να διορθώνονται, να αλλάζουν να μετατρέπονται. Τους τελευταίους μήνες οι διοικήσεις Νίκου Κίρζη, Σταύρου Δημοσθένους, Ανδρέα Σοφοκλέους το... έτρεξαν το όλο ζήτημα.  Κάτι έγινε και προέκυψε η πρόσφατη παρουσίαση από τον πρόεδρο του ΚΟΑ, Κλεάνθη Γεωργιάδη.  Μετά να προκύπτει η ενημέρωση για μία μικρή καθυστέρηση που αφορά προσφορές. Ότι και εάν είναι, όποτε και εάν γίνει πραγματικότητα το γήπεδο στη Λεμεσό, ουδείς μπορεί να βγάλει από το μυαλό αρκετών τη θέση που έχουν και λέγεται και σε αθλητικά στέκια και όχι μόνο πως «Έπρεπε να υπήρχε ένας σαν τον Τίγρη στη Λεμεσό και το γήπεδο ήδη θα ήταν πραγματικότητα»! Σημ.: Ο γραφών σημειώνει πως σε αυτά που λέει στη σημερινή του αρθρογραφία δεν αφήνει κανένα μα κανένα υπονοούμενο προς τα πρόσωπα των ατόμων, παραγόντων των τριών σωματείων που είναι στην πρώτη γραμμή για το συγκεκριμένο ζήτημα.  Ουτε δηλαδή σε Κυριάκο Χ¨ Κυριάκο που έτρεξε το θέμα αυτό προ πολλών ετών με τις διεργασίες που είχε με τον αρχιτέκτονα του όλου έργου, Πέτρο Κονταρίδη, ούτε με τις εκάστοτε διοικήσεις των τριών σωματείων, δη των νυν προέδρων, Νίκου Κίρζη, Σταύρου Δημοσθένους, Ανδρέα Σοφοκλέους.  Απλά είναι μία εντύπωση που υπάρχει προς τον κόσμο για το όραμα και τη δουλειά του Άντρου Καραπατάκη που το έκανε πράξη μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα που θέλουμε να τονίσουμε και να μεταφέρουμε με αυτή μας την αρθρογραφία...

BEST OF THEMASPORTS