Ο Ντούσαν Κέρκεζ κάνει εξαιρετική δουλειά φέτος στην ΑΕΛ και δεν το λέμε (μόνο) εμείς, αλλά (κυρίως) τα αποτελέσματα και σίγουρα δεν μπορεί μία ήττα από τον Απόλλωνα, έστω και με το βαρύ 0-3, να ακυρώσει την εκπληκτική πορεία που έκανε στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές του φετινού πρωταθλήματος η Λεμεσιανή ομάδα.
Ο Βόσνιος τεχνικός όμως, δείχνει με τις δηλώσεις που έκανε στη συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά την ήττα από την ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή, να έχει μπει σε ένα "τρυπάκι" που μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στον ίδιο και την ομάδα του.
Η προσωπική μας άποψη είναι ότι ο Κέρκεζ πρέπει να ΚΛΕΙΣΕΙ τα αυτιά του και να μην ασχολείται με το τι λένε οι οπαδοί στην κερκίδα, στους καφενέδες, στις καφετέριες, στις ραδιοφωνικές εκπομπές και στο Facebook.
Οι ανικανοποίητοι, οι διαχρονικοί μουρμούρηδες και καταστραφολόγοι, αυτοί που σε μία φάση θα βρίζουν ένα παίκτη και στην επόμενη θα τον αποθεώνουν, υπήρχαν ανέκαθεν όχι μόνο στην Κύπρο και θα υπάρχουν πάντα, όχι μόνο στην ΑΕΛ, αλλά σε όλες τις ομάδες.
Δείτε απλά το πιο κάτω βίντεο με πρωταγωνίστρια την αείμνηστη Ρένα Βλαχοπούλου, που αν και έχουν περάσει σχεδόν ΠΕΝΤΕ δεκαετίες από τη μέρα που γυρίστηκε αυτή η ταινία, είναι ΠΑΝΤΑ επίκαιρο:
Η συγκεκριμένη "πάστα" οπαδών, ειδικά στο νησί μας, που είναι "εθισμένη" στη γκρίνια, τη μίρλα, τη μιζέρια, την αχαριστία, την απαισιοδοξία και την αμφισβήτηση των πάντων, δεν θα εκλείψει πότε!
Θα είναι πάντα εκεί στις κερκίδες ή όπου αλλού, για να δηλώνει την παρουσία της, γιατί από αυτό "τρέφεται", και ο κάθε Κέρκεζ οφείλει μεν να τη σεβαστεί, γιατί αποτελεί μέρος κι αυτή του "οργανισμού" στον οποίο εργάζεται, αλλά δεν πρέπει να παρασύρεται από αυτήν, ούτε να εκνευρίζεται, να αποπροσανατολίζεται και να της δίνει περισσότερη αξία απ΄ όσο πρέπει.
Φέτος, για πρώτη φορά μετά το καταστροφικό (έτσι όπως εξελίχθηκε) κλείσιμο της σεζόν 2013-2014, "χτίζεται" κάτι πολύ καλό στην ΑΕΛ και είναι η μεγάλη ευκαιρία για να μπουν οι σωστές βάσεις για τα επόμενα χρόνια, για τη δημιουργία μίας ομάδας που θα έχει σταθερά πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι στη... χάση και στη φέξη.
Καταλαβαίνω και σέβομαι τους οπαδούς της ΑΕΛ που αντέδρασαν έστω και υπερβολικά ή απογοητεύτηκαν από τη νέα ήττα από τον Απόλλωνα, γιατί από εκείνο τον χαμένο τελικό του 2013 μέχρι σήμερα, η ομάδα τους έχει κερδίσει μόλις δύο φορές τον "αιώνιο" τους αντίπαλο σε 17 παιχνίδια (συν τα δύο του κυπέλλου της περιόδου 2015-2016, άρα 19 στο σύνολο) και αυτό το στάτους κβο θέλουν κάποια στιγμή να ανατραπεί.
Όμως, τη δεδομένη στιγμή, ο Απόλλωνας είναι μία ομάδα όχι απλά έτοιμη, αλλά ΠΑΝΕΤΟΙΜΗ για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, δουλεμένη εδώ και χρόνια, και με έναν εξαιρετικό προπονητή στον πάγκο της, ενώ η ΑΕΛ τώρα "φτιάχνεται" για να μονιμοποιηθεί κάποτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Η διαφορά είναι ξεκάθαρη.
Παρ΄ όλα αυτά, ακόμα και μετά από το βαρύ 3-0 που θα μπορούσε να ήταν 4-1 ή και 5-2, η ΑΕΛ παραμένει στην κορυφή και με βάση το πρόγραμμα των αντιπάλων της μέχρι το τέλος του Α΄ γύρου, αν κάνει το 2 στα 2 κόντρα σε Νέα Σαλαμίνα και Ομόνοια, θα αυξήσει τη διαφορά.
Όμως, το 2 στα 2 μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι - ρεαλιστικά ομιλούντες -, γι΄ αυτό και οι οπαδοί της Λεμεσιανής ομάδας θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι ακόμα και για το ενδεχόμενο να μην κερδίσει κανένα από τα δύο αυτά παιχνίδια η ομάδα τους. Μιλάμε για ποδόσφαιρο, που παίζει (μεταξύ άλλων) ρόλο και η τύχη και οι συγκυρίες και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αποτελέσματα.
Άρα, σε μία τέτοια περίπτωση, ΔΕΝ θα πρέπει να φέρουν την καταστροφή και να διαλύσουν ότι με πάρα πολύ κόπο "χτίστηκε" μέχρι τώρα. Η ομάδα ναι μεν έχει ατέλειες, αλλά έχει πολύ καλό προπονητή και ποιοτικό ρόστερ, με βάθος στον πάγκο και έχει αποκτήσει αγωνιστική "ταυτότητα".
Της λείπει φυσικά ένα πολύ βασικό κομμάτι για την ολοκλήρωση του παζλ, που είναι ο κόσμος, λόγω της λεγόμενης "κάρτας φιλάθλου", αλλά αν είναι να γεμίζει η κερκίδα σε κάθε παιχνίδι της ΑΕΛ και η πλειοψηφία να... αναθεματίζει και να βρίζει τους πάντες και τα πάντα όταν το πράγμα "στραβώνει" και να μεταφέρεται η αρνητική αύρα στον αγωνιστικό χώρο, καλύτερα η εικόνα της "γαλαζοκίτρινης" εξέδρας να παραμείνει μέχρι τέλους της σεζόν αυτή που είναι.
Ο ΒΑΣΙΚΟΣ στόχος φέτος της ΑΕΛ είναι η έξοδος στην Ευρώπη, ο οποίος μπορεί να επιτευχθεί. Και ότι άλλο θετικό προκύψει, είτε στο πρωτάθλημα, είτε στον "καταραμένο" θεσμό του κυπέλλου, θα είναι καλοδεχούμενο. Αυτό κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό απ΄ όλους...
Ο Ανδρέας Μουσκάλλης αρθρογραφεί για το πως το ποδόσφαιρο μπορεί να καταπολεμήσει βίαιες, παραβατικές συμπεριφορές αλλά και το φαινόμενο του ρατσισμού.
