Το μεγάλο ερώτημα για τον Μέσι: Είναι ο GOAT, αλλά είναι και ΗΓΕΤΗΣ;

Ακολουθήστε μας στο Google news

Η πρόκριση έπος της Λίβερπουλ απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα… μνημονεύεται για χρόνια. Όπως εδώ και χρόνια πλανάται το ίδιο ερώτημα πάνω από τον Μέσι: Είναι τελικά ηγέτης;

Γράφει ο Ανδρέας Χρίστου (όχι αντικειμενικά πάντα, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό) Ο Αργεντινός μάγος της Μπαρτσελόνα δέχεται απίστευτη κριτική (κυρίως όταν φοράει την φανέλα της Αργεντινής) όμως πλέον αυτή η κριτική ενισχύεται και όταν φοράει τα… μπλαουγκράνα. Μέσι και Ρονάλντο Η λέξη GOAT τον συνοδεύει σχεδόν σε κάθε του βήμα εδώ και χρόνια. Όταν λέμε GOAT (Greatest Of All Time) σε ελληνική μετάφραση ο καλύτερος όλων των εποχών. Υπάρχουν πολλές απόψεις για αυτό το θέμα. Δεν είναι δυνατό να επικρατήσει μια. Το μόνο σίγουρο όταν μιλάς για την τελευταία 15ετία ένα είναι το σίγουρο: Η εποχή του Μέσι και του Ρονάλντο. Όμως στο ποδοσφαιρικό σύμπαν συζητιέται έντονα και η ικανότητα του «La Pulga» (Ψύλλος, όπως είναι το παρατσούκλι του) να ηγηθεί μιας ομάδας. Αδιαμφισβήτητα είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που άγγιξαν την στρογγυλή θεά. Που μίλησαν μαζί της σε μια γλώσσα που πολύ λίγοι γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται. Έκανε τα πάντα και σε κάθε του μαγική κούρσα, αδιανόητη πάσα, απίθανο γκολ ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης υποκλίνεται. Η σκοτεινή πλευρά του «ψύλλου» Είναι όμως και η άλλη άποψη, η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ότι στα δύσκολα σπάνια βγαίνει μπροστά. Κόντρα στη Λίβερπουλ το έκανε στο πρώτο παιχνίδι και μέσα σε 10 λεπτά αποτελείωσε τους Reds του Κλοπ με δύο γκολ. Στο Άνφιλντ όμως εκεί που έκαιγε η μπάλα, εκεί που το γήπεδο είχε αντίθετη τροχιά δεν τον είδε κανείς. Ίσως αν είχε στο πλαϊ του τους Διόσκουρους, Τσάβι και Ινιέστα να ήταν διαφορετικά. Όμως δεν τους έχει και αυτό είναι που του καταλογίζουν πολλοί. Ότι χωρίς αυτούς στα κρίσιμα χάνεται… Δεν χάνεται πάντα, όμως δεν είναι το ίδιο καθοριστικός. Δεν έχει άλλωστε και από κάπου να πιαστεί σε αυτή την Μπαρτσελόνα… Υποχρέωση του είναι να το βρει θα μου πεις. Ε, τι να κάνουμε δεν το βρήκε ακόμη. Το παράδειγμα του Τζέραρντ και η υποκειμενική άποψη Στα βιβλία του ποδοσφαίρου σίγουρα θα γραφτεί ως ένας από τους γητευτές της μπάλας. Ίσως ο καλύτερος, για έναν 30αρη σαν και μένα αυτός είναι ότι καλύτερο έχω δει. Μαζί με Ρονάλντο, όμως ο Αργεντινός προσδίδει κάτι πιο… ρομαντικό στο στιλ του που ίσως με γοητεύει προσωπικά περισσότερο. Από την άλλη όμως θα συμφωνήσω πως ηγέτης δεν είναι. Και δεν είναι υπόχρεος να γίνει. Στο μυαλό μου ηγέτης ήταν ο Τζέραρντ για παράδειγμα, ο οποίος το μοναδικό πράγμα που έβαλε ως αυτοσκοπό δεν το κατάφερε: Δεν πήρε ούτε και ένα πρωτάθλημα με τη Λίβερπουλ. Όσο και να ήθελε, όσα ηγετικά προσόντα και να είχε… Στα μάτια τα δικά μου ο Λιονέλ Μέσι είναι το ποδόσφαιρο από τη μαγική του πλευρά, την πιο παιδική, την πιο απλή. Που παίζει για να προσφέρει απλόχερα σε εμάς. Να προσφέρει στους συμπαίκτες του αλλά και τον εαυτό του. Ναι αλλά δεν είναι ηγέτης, θα μου πεις. Συμφωνώ αλλά δεν με νοιάζει… Υ.Γ. Και για να μην ξεχνάμε απέναντι του είχε τους… δαιμονισμένους παίκτες του Κλοπ και την αύρα του Άνφιλντ. Δεν είναι δικαιολογία όμως τον κατέβαλε. Ίσως δεν θα έπρεπε όμως το Άνφιλντ και η αρμάδα του Κλοπ λύγισαν και την αύρα του Μέσι…

BEST OF THEMASPORTS