Αποθεώστε την, χειροκροτήστε την και υποκλιθείτε!

Ακολουθήστε μας στο Google news

Έγινε και αυτό λοιπόν στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Μέσα στα τόσα… τρελά που έχουμε δει αυτή τη σεζόν, ήρθε ακόμα ένα… θαύμα της Λίβερπουλ, όπως τότε το 2005, στην Πόλη, που κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά και ας βρισκόταν με 3-0 πίσω στο ημίχρονο από την τεράστια τότε Μίλαν.

Γράφει ο Θράσος Δημητρίου  Η ομάδα του Μέρσισαϊντ ξέρει τι θα πει ανατροπή! Αυτό πλέον είναι δεδομένο. Έχει πίστη, πάθος, τσαγανό και δεν τα παρατά ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ή να την ξεγράψει. Για αυτό ο Μέσι στην ευκαιρία του Ντεμπελέ στο «Καμπ Νου» απογοητεύτηκε. Γιατί ήξερε τι τον περιμένει στο «Άνφιλντ». «Άνφιλντ». Ένα γήπεδο – ναός του ποδοσφαίρου. Ένα γήπεδο που έχει ζήσει μεγάλες ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) νύχτες, ένα γήπεδο που όταν πατήσει στο χορτάρι του η αντίπαλη ομάδα, με τον παλμό και το πάθος στις κερκίδες, σβήνει! Ακόμα μια μεγάλη νύχτα περίμενε τη Λίβερπουλ, μια νύχτα που το άστρο της θα λάμπει για πάντα! Η… αρμάδα του Κλοπ έδειξε για άλλη μια φορά τα… καρύδια της! Απέναντι σε μια Μπαρτσελόνα που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, έχει βάλει 3 στο γήπεδο της και δεν έχει δεχθεί κανένα, κόντρα στους τραυματισμούς, κόντρα στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις, με τους αναπληρωματικούς, χωρίς Σαλάχ, Φιρμίνο, χωρίς να είχε προπονηθεί ο Φαν Ντάικ στην τελευταία προπόνηση! Ξέρεις, η Λίβερπουλ του Γερμανού τεχνικού είναι η ομάδα που ήταν η Ατλέτικο λίγα χρόνια πριν. Που θα δώσει την ψυχή της χωρίς να υπάρχει αύριο. Όμως το ξεπέρασε και αυτό. Δεν είχε λόγια να το περιγράψει ο Κλοπ αυτό που έγινε, θα τα βρω εγώ; Αν είναι δυνατόν! Εγώ, όπως και ο υπόλοιπος ποδοσφαιρικός πλανήτης υποκλίνομαι στους «Ρεντς». Όσο και αν δεν το θέλω, γιατί είμαι φαν της Μπαρτσελόνα, όσο κι αν με «πονάει» που βλέπω τη Λίβερπουλ να κάνει πράγματα και θαύματα ενώ η Άρσεναλ, παλεύει να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως, αυτή είναι η μαγκιά της ομάδας από το Μέρσισαϊντ. Κανείς, δεν μπορεί να μην… γονατίσει μπροστά στο μεγαλείο της. Μπροστά στο πάθος της. Μπροστά στην πιο συγκινητική σκηνή που είδε το Άνφιλντ ψες. Οι παίκτες αγκαλιά να γίνονται ένα με τους οπαδούς και να τραγουδάνε το «You’ ll never walk alone». Ακόμα και τώρα που φέρνω στο νου μου τη στιγμή, μου σηκώνεται η τρίχα.  Τα δάκρυα του Μίλνερ, τα δάκρυα του Βαϊνάλντουμ, τα δάκρυα χαράς των οπαδών. Τι να πεις; ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ πραγματικά. Δεν γράφω αυτό το άρθρο για να μιλήσω για τακτικές, για το πώς δηλαδή, κατάφερε η Λίβερπουλ να πάρει την πρόκριση. Γράφω αυτό το άρθρο για να… bend the knee στην ομάδα που πρόσφερε την ομορφότερη βραδιά, σκηνή και τις πανέμορφες στιγμές (ξανά) στη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση. Ο Μουρίνιο δήλωσε μετά το ματς: «Αυτή η ανατροπή έχει όνομα, Κλοπ!» και θα συμφωνήσω απολύτως μαζί του. Κανείς άλλωστε δεν μπορεί να μην το κάνει. Άλλη μια μαγική νύχτα στο Νησί, άλλη μια μαγική νύχτα για το ποδόσφαιρο. Υπόκλιση, τίποτα άλλο. Υ.Γ Αυτά, μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να τα προσφέρει! Υ.Γ 2 Το τι φταίει στην Μπαρτσελόνα, είναι απλό. Όλα τα περιμένουν από τον Μέσι. Δεν έχει παίκτες που μπορούν να τον βοηθήσουν όμως, πλην των Σουάρεζ και Άλμπα. Υ.Γ 3 Αποχαιρέτα την, την Μπαρτσελόνα που ήξερες!

BEST OF THEMASPORTS