Τριάντα ολόκληρα χρόνια... Και όμως, πέρασαν ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια από την τελευταία φορά που η ΑΕΛ κέρδισε το κύπελλο, επικρατώντας στην παράταση του Άρη το μακρινό 1989!
Πήγαινα Δημοτικό και σαραντάρισα. Οι 20άρηδες έγιναν μεσήλικες και οι τότε 30άρηδες και 35άρηδες, οι περισσότεροι πλέον παίρνουν σύνταξη και αρκετοί από αυτούς απολαμβάνουν το τάβλι, την πιλόττα και το ποκεριζέ στα καφενεία, διηγώντας ιστορίες από το παρελθόν, εκφράζοντας απόψεις επί παντός επιστητού για το παρόν και κάνοντας προβλέψεις για το μέλλον.
Τριάντα χρόνια... Αν κάτσεις να σκεφτείς και να καταγράψεις το τι συνέβη στην προσωπική σου ζωή, στην Κύπρο και γενικότερα στον κόσμο και στο Κυπριακό ποδόσφαιρο αυτές τις τρεις δεκαετίες, γράφεις τόμους ολόκληρους.
Ο ένας τόμος θα είναι αφιερωμένος αποκλειστικά στην ΑΕΛ.
Και τι δεν έζησαν οι "Λέοντες" όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά στον θεσμό του κυπέλλου...
Ποιος θα περίμενε αλήθεια μετά από εκείνη τη "χρυσή" πενταετία (1985-1989) με τις τρεις κατακτήσεις (και τον ένα χαμένο τελικό), ότι θα περνούσε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα... "ξηρασίας".
Ένα κύπελλο που έμοιαζε με... "στοιχειωμένο" τρόπαιο για τη Λεμεσιανή ομάδα, που είχε γίνει το μεγάλο ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ όλων, από την στιγμή που το 2012 κατακτήθηκε η κούπα του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ μετά από 44 χρόνια!
Τριάντα χρόνια...
Σχεδόν... 11000 (έντεκα χιλιάδες!) μέρες για να "σπάσει" η αναθεματισμένη κατάρα.
Η πρώτη δεκαετία (1990-1999), κύλησε με μοναδική διάκριση στο θεσμό του κυπέλλου, την πρόκριση στα ημιτελικά του 1991, όπου η διαιτησία της στέρησε το δικαίωμα της πρόκρισης στον τελικό και της ευκαιρίας διεκδίκησης ενός ακόμα τροπαίου.
Η επόμενη φορά που η ΑΕΛ πλησίασε σε έναν τελικό, ήταν το 2000, στο ξεκίνημα της δεύτερης "άγονης" δεκαετίας, όπου έχασε πανεύκολα από την πανίσχυρη τότε Ομόνοια στα ημιτελικά.
Και ύστερα ήρθε και ο τελικός, ο πρώτος μετά από 14 χρόνια. Ήταν το 2003, όταν και ξεκίνησε το σερί των αποτυχιών. Μην λέμε πάλι τα ίδια, ότι η ΑΕΛ έχασε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο στους έξι τελικούς που αγωνίστηκε από το 2003 μέχρι και το 2015.
Σημασία πλέον έχει ότι μπήκε ένα τέλος. Ένα τέλος επιβλητικό, όπως άξιζε σε αυτή την ομάδα μετά από τόσες πίκρες στο συγκεκριμένο θεσμό.
Αυτή τη φορά, η ΑΕΛ μπήκε σαν... "πραγματικό λιοντάρι" στον αγωνιστικό χώρο και έδειξε από το πρώτο λεπτό, πόσο πολύ ήθελε αυτό το τρόπαιο. Αυτό το γ@μ#μένο όπως λένε και οι οπαδοί της.
Έντεκα "θηρία" μαζί με αυτούς που μπήκαν ως αλλαγή, "κατασπάραξαν" τον ΑΠΟΕΛ στην έδρα του και κατέκτησαν πανάξια το πολυπόθητο τρόπαιο.
Μία ομάδα που ήξερε από το πρώτο λεπτό τι έπρεπε να κάνει στον αγωνιστικό χώρο, που έπαιξε με απαράμιλλο πάθος και πίστη, ακολουθώντας με... θρησκευτική ευλάβεια το πλάνο του Ντούσαν Κέρκεζ.
Του Βόσνιου τεχνικού που έχοντας ζήσει το "φιάσκο της Πέγειας" πριν από δέκα χρόνια ως αρχηγός της ΑΕΛ, ήθελε όσο τίποτε άλλο αυτόν τον τίτλο και πήρε για μία ακόμη φορά ΑΡΙΣΤΑ στο τακτικό κομμάτι, "βιδώνοντας" την ομάδα του Πάολο Τραμετσάνι, που από ένα σημείο και μετά, οι πρωταθλητές έμοιαζαν σαν... "ψάρια έξω απ΄ τα νερά τους", έχασαν το μυαλό τους και αναλώθηκαν σε... "κοκορομαχίες", όταν έβλεπαν πως τίποτε δεν τους έβγαινε στον αγωνιστικό χώρο.
Οι "στρατιώτες" του Κέρκεζ κέρδισαν αυτή τη μάχη, γιατί έδειξαν από την αρχή, πόσο πολύ ήθελαν αυτό το κύπελλο και πόσο "διψούσαν" για να γράψουν τα ονόματα τους με "χρυσά" γράμματα στην ιστορία της ΑΕΛ, δίνοντας παράλληλα τεράστια χαρά σε αυτό τον κόσμο μετά από τόσα χρόνια.
Σε αυτόν τον κόσμο που ΞΕΣΠΑΣΕ στον κυκλικό κόμβο του Αγίου Νικολάου, εκεί όπου παραδοσιακά οι Λεμεσιανοί οπαδοί γιορτάζουν τις μεγάλες επιτυχίες και τίτλους των ομάδων τους και βγήκε ξανά στους δρόμους κατά χιλιάδες, για να πανηγυρίσει ένα τρόπαιο μετά από επτά χρόνια.
Παντού έβλεπες χαρούμενες φάτσες, πρόσωπα να λάμπουν γεμάτα από χαρά και ευτυχία, ανθρώπους κάθε ηλικίας να περιμένουν μέχρι τη μία τα μεσάνυχτα το λεωφορείο της αποστολής της ΑΕΛ για να στήσουν ένα ΤΡΕΛΟ πάρτι με τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ΘΡΙΑΜΒΟΥ!
«Κάηκε» η Λεμεσός – ΑΕΛίστικη παράνοια με το που έφτασε το Κύπελλο στο συντριβάνι (ΒΙΝΤΕΟ)
Έχοντας όμως... "καεί στο χυλό" πολλές φορές, δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που φοβήθηκαν μην τυχόν γίνει πάλι καμιά... "στραβή" στο Β΄ ημίχρονο μετά την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ χαμένη ευκαιρία του Ανδρέα Μακρή στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων του Α΄ μέρους.
Ακόμα και μετά το 0-2, έλεγες δεν μπορεί, αυτή τη φορά θα σπάσει η κατάρα, αλλά πάλι είχες το φόβο μέσα σου, ως παραδοσιακός... "γκαντέμης" που είσαι, μέχρι που το ματς πήγε στις καθυστερήσεις και άρχισε να φεύγει ο κόμπος στο λαιμό από το άγχος.
Ναι, αυτή τη φορά, ήταν γραφτό της ΑΕΛ να στεφθεί Κυπελλούχος Κύπρου. Το ήθελε πολύ, το άξιζε, το πήρε. Το τελικό σφύριγμα του διαιτητή, ήταν κάτι παραπάνω από ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ. Για τον ΑΠΟΕΛ θα ήταν απλά ένα ακόμα τρόπαιο, σαν ένα ακόμα πιάτο στην ταβέρνα, έχοντας ήδη φάει τον... περίδρομο.
Για την ΑΕΛ ήταν ένα ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ετών, ένα "στοιχειωμένο" τρόπαιο που είχε γίνει... ΕΜΜΟΝΗ στον κόσμο της ομάδας. Σε αυτόν τον τελικό όμως, είχε γίνει... ΕΜΜΟΝΗ και για τους παίκτες, κι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον Ντούσαν Κέρκεζ, που ΚΑΙ στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας του, πήρε ΑΡΙΣΤΑ!
Τριάντα χρόνια δεν ήταν πολλά... Ήταν πάρα πολλά!
Κάποια στιγμή, θα συνέβαινε αυτό που βλέπουμε στο πιο κάτω βίντεο.
Η 22η Μαϊου του 2019, πλέον θα είναι μία ξεχωριστή, ιστορική και ΑΞΕΧΑΣΤΗ ημερομηνία για όλη τη "γαλαζοκίτρινη" οικογένεια!
Και σήκωσε το...
Αρκετά έντονος στις τοποθετήσεις του στον Supersport 104 ήταν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΠΟΕΛ, Νεκτάριος Πετεβίνος, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την επιστολή που πήραν τα σωματεία από τον Έφορο Φορολογίας.
Παγκόσμια διάκριση για τον πρόεδρο του Δ.Σ. του Παγκύπριου Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών, Γιώργο Μερκή, ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα στους οκτώ υποψήφιους ποδοσφαιριστές στην Κατηγορία «Player Impact Award» στα φετινά διεθνή βραβεία της παγκόσμιας ένωσης ποδοσφαιριστών «FIFPRO Merit Awards 2024».
