Μια Ομόνοια ιδρύθηκε το 1948 - 71 χρόνια μετά, ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ δεν οδηγεί πουθενά...

Ακολουθήστε μας στο Google news

Μια Ομόνοια ιδρύθηκε στις 4 Ιουνίου 1948, όμως 71 χρόνια μετά η ίδια αυτή ιδέα έχει χωριστεί (τουλάχιστον) στα δύο όσο και αν κάποιοι πιστεύουν πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Κι όχι μόνο έχει αλλάξει, έχει μετατραπεί σε… «πεδίο μάχης». Από την μια οι ρομαντικοί και οι ιδεολόγοι, από την άλλη αυτοί που θέλουν τα μεγαλεία του παρελθόντος με μια λύση (εταιρεία) που στο παρελθόν ακουγόταν ως βλασφημία και στη μέση η μάζα, ο λαός, αυτός ο λαός που έκανε την Ομόνοια μεγάλη και τρανή σε αυτό τον τόπο. Γράφει ο Ανδρέας Χρίστου Ξεκάθαρο παράδειγμα οι ευχές από όλα τα σύνολα που εδώ και ένα χρόνο εκφράζονται άκρως διαφορετικά. Έστειλε το μήνυμα της η επίσημη Ομόνοια, η Ομόνοια 1948 αλλά και η Θύρα 9... Και άντε μετά εσύ να βγάλεις άκρη! Με όλο το σεβασμό σε κάθε Ομονοιάτη ξεχωριστά και σε όλους όσους μεγάλωσαν με την ιδέα και τα ιδανικά της Ομόνοιας... Η αρχή της ιστορίας... το 1948! Ποδόσφαιρο και πολιτική σε Κύπρο και Ελλάδα είχαν γίνει ένα, εν μέσω μάλιστα του Ελληνικού εμφυλίου (1946-1949) και μια μικρή ομάδα αθλητών αποχώρησε από τον ΑΠΟΕΛ καθώς δεν δέχθηκαν να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης των αρχών τους και να εγκαταλείψουν την ιδεολογία τους όντας αριστερών πεποιθήσεων. Οι ποδοσφαιριστές Κώστας Λυμπουρής, Αγησίλαος Τσιαλής, Γωγάκης Καραγιάννης, Τάκης Σκαλιώτης, Ανδρέας Καριόλου κ.α. διαχώρισαν τη θέση τους και αρνήθηκαν να υπογράψουν τις δηλώσεις. Ακολούθησε η επ΄ αόριστον τιμωρία πέντε αθλητών του AΠOEΛ από το σωματείο τους. Έτσι, οι ποδοσφαιριστές αυτοί αποσκίρτησαν από τον AΠOEΛ και μαζί με αρκετούς άλλους ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου 1948 νέο σωματείο στη Λευκωσία, τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας. Έκτοτε ακολούθησαν σωρεία τίτλων, διακρίσεων καθιστώντας την Ομόνοιας την λαοφιλέστερη ομάδα στο νησί και μια από τις πιο πετυχημένες ενώ παράλληλα βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί... Από το 2010 και μετά ακολούθησε μια άκρως φθίνουσα πορεία και φτάσαμε στη χρονιά ορόσημο, το 2018, όταν και όλα άλλαξαν… Το… σχίσμα 70 χρόνια μετά Εν μέσω πολιτικών αντιπαραθέσεων και ιδεολογικής περηφάνιας ιδρύθηκε η Ομόνοια όμως 70 χρόνια μετά, το 2018, αυτή η ίδια ιδεολογική περηφάνια επέστρεψε και εδώ και ένα χρόνο παίζει σε συνεχόμενη επανάληψη. Η απόφαση να παραχωρηθεί το ποδοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας στον επενδυτή Σταύρο Παπασταύρου και η δημιουργία εταιρείας βρήκε άκρως αντίθετους τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι δημιούργησαν ως γνωστόν την Ομόνοια 1948. Οι μεν της Ομόνοιας 1948 υποστηρίζουν ότι δεν άρχισαν κάτι νέο αλλά συνεχίζουν με τις αρχές και τις αξίες του 1948 ενώ από την άλλη η μεγάλη μάζα του κόσμου που στήριξε την προσπάθεια με Παπασταύρου (αν και υπήρξε αρκετή καχυποψία) σε κάθε ευκαιρία υποστηρίζει πως μια είναι η Ομόνοια και δεν μπορεί να υπάρξει άλλη. Συζητήσεις επί συζητήσεων, κατηγορίες επί κατηγοριών και μια αντιπαράθεση που δεν έχει σταματήσει λεπτό από την στιγμή που πάρθηκε η απόφαση για εταιρεία και η Θύρα 9 τράβηξε διαφορετικό δρόμο. Την ίδια στιγμή που το ποδοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας πάει από το κακό στο χειρότερο ενώ η Ομόνοια 1948 στην πρώτη της χρονιά σάρωσε τα πάντα και προσέλκυσε αρκετό κόσμο. Λίγη σημασία έχουν όμως αυτά… Που οδηγεί όλη αυτή η αντιπαράθεση; Εμείς δεν είμαστε εδώ για να διαλέξουμε πλευρά, ούτε και για να υποδείξουμε ποιο είναι το σωστό και το λάθος. Αυτό όμως που βλέπουμε να εξελίσσεται εδώ και ένα χρόνο θυμίζει πολλά από τα γεγονότα του 1948 όμως την ίδια ώρα σου προκαλεί έτσι μια παράξενη αίσθηση. Να μην μπορείς να διαλέξεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Να συμφωνείς και με την μια πλευρά και με την άλλη, γιατί πολύ απλά όλα άρχισαν από την 4^η Ιουνίου 1948. Για όλους, Ομονοιάτες και μη, εχθρούς και φίλους, το 1948 ήταν η απαρχή μιας νέας εποχής που σημάδεψε το κυπριακό ποδόσφαιρο και ουσιαστικά το διαμόρφωσε… Είναι κόσμος που δεν ξέρει αν υπάρχει σωστό ή λάθος, ή αν απλά και οι δύο πλευρές το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν κι άλλο το ήδη τραυματισμένο και κουρασμένο σώμα της Ομόνοιας. Μια ομάδα που εδώ και χρόνια ψάχνει την χαμένη της αίγλη και όχι μόνο δεν την βρίσκει αλλά πλέον είναι χωρισμένη στα δύο. Έχασε το πιο ζωντανό της κομμάτι, ο κόσμος είναι διχασμένος και ψάχνει να βρει ποιος έχει το περισσότερο… δίκιο. Δεν πάει όμως έτσι… Αυτή η κόντρα που ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2018 με την ίδρυση της Ομόνοιας 1948 οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στο χειρότερο σενάριο. Στην ολοκληρωτική διάσπαση του πράσινου λαού και της ομάδας του. Μια ομάδα, η οποία από την πρώτη μέρα ίδρυσης της κατάφερε να ενώσει  τις μάζες και το λαϊκό αίσθημα, ήρθε κοντά με τον απλό κόσμο και μέσω αυτού κυριάρχησε στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Και όταν βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού πάλι ο κόσμος της την έσωσε, μέχρι που αυτός ο κόσμος διασπάστηκε. Χωρίστηκε σε κομμάτια και πλέον δεν έχει την ίδια δυναμική και ορμή. Πλέον αντί να σπρώχνει την ομάδα αναλώνεται σε εσωτερικές διαμάχες και πως να υπερισχύσει ιδεολογικά η μια πλευρά της άλλης… Η μεν Θύρα 9 διαφώνησε ουσιαστικά με τον τρόπο που από την μια μέρα στην άλλη ένα λαϊκό σωματείο δόθηκε στα χέρια ενός επιχειρηματία. Στην... απέναντι μεριά η άλλη πλευρά που βλέπει αυτή την προσπάθεια ως μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού που για τόσα χρόνια φώναζε όλος ο κόσμος του τριφυλλιού. Πως το αντιμετωπίζουν... Ομόνοια, Ομόνοια 1948, Θύρα 9 Η διαφορά στην αντιμετώπιση φαίνεται και από τον τρόπο που προσεγγίζουν τη σημερινή μέρα η κάθε πλευρά. Η Ομόνοια με ανάρτηση της αναφέρεται στη μέρα που άλλαξε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, τους 85 τίτλους σε 71 χρόνια και τα δύσκολα των προηγούμενων χρόνων. Από την άλλη η Ομόνοια 1948 αναρτά στίχους με αναφορές σε ξεπούλημα και αντίσταση, αφήνοντας ουσιαστικά αιχμές για τον τρόπο δημιουργίας της εταιρείας αλλά και για το πώς αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους. Και τέλος είναι και το μήνυμα της Θύρας 9 που εύχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ στην Ομόνοια και ρίχνει τα πυρά της για όσα έγιναν και οδήγησαν στη δημιουργία εταιρείας. Ομόνοια χωρίς... Ομόνοια Κάθεσαι και διαβάζεις, παρακολουθείς και σχολιάζεις όσα έγιναν εδώ και ένα περίπου χρόνο στην Ομόνοια και απορείς… Πως γίνεται μια ομάδα η οποία δημιουργήθηκε από το λαό για το λαό να μην μπορεί να ικανοποιήσει τα θέλω αυτού του λαού, το λαϊκό αίσθημα. Και όχι μόνο να μην μπορεί αλλά να έχει διασπαστεί πλέον σε διάφορα κομμάτια, σε μια εποχή όπου μόνο μέσω της ενότητας θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Κι ακόμα κι αν η Ομόνοια 1948 συνεχίσει τις επιτυχίες, κι ακόμα και αν η Ομόνοια του Παπασταύρου καταφέρει να σηκώσει κεφάλι, χωρίς τον κόσμο της ενωμένο και δυνατό δεν θα καταφέρει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας και να δημιουργήσει μια νέα... χρυσή εποχή. Μέσα από αυτή την αντιπαράθεση δεν πρέπει να υπερισχύει η ανάγκη για επικράτηση αλλά για επιβίωση. Όσο βλέπει ο ένας τον άλλο σαν εχθρό τότε αυτή η κόντρα θα μεγαλώσει και θα ξεπεράσει ακόμη και αυτή με τον αιώνιο αντίπαλο, ΑΠΟΕΛ. Όσο βλάσφημο και παράξενο κι αν ακούγεται αυτό… 71 χρόνια Ομόνοια, χωρίς 'Ομόνοια' ανάμεσα στον κόσμο δυστυχώς… Υ.Γ. Είναι τόσο μπερδεμένη η κατάσταση που πολύ φοβάμαι ότι όλοι θα διαφωνήσουν...

BEST OF THEMASPORTS