Το όνομα του Παύλου Σάββα αποτελεί ακόμα και σήμερα, εν έτει 2020, σημείο αναφοράς στα ΑΕΛίστικα στέκια όταν αρχίζει να... ξετυλίγεται το κουβάρι των αναμνήσεων, ειδικά από τους παλαιότερους σε ηλικία (40+) οπαδούς της ΑΕΛ που έζησαν τον ιστορικό πρώτο Λεμεσιανό τελικό (45ος στην ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου) μεταξύ των δύο "αιωνίων" αντιπάλων της πόλης, στις 20 Ιουνίου του 1987.
Πέρασαν 33 ολόκληρα χρόνια και παρότι ο Απόλλωνας πήρε την... άτυπη ρεβάνς στις 22/05/2013, όταν επικράτησε στον (71ο) τελικό του κυπέλλου των "γαλαζοκιτρίνων" με 2-1 στην παράταση, εντούτοις αυτός ο πρώτος ιστορικός τελικός θα παραμείνει για πάντα χαραγμένος στις μνήμες χιλιάδων "Λεόντων" και οι αναμνήσεις δεν πρόκειται ποτέ όχι να σβηστούν, αλλά ούτε καν να ξεθωριάσουν.
Μεγάλος πρωταγωνιστής εκείνης της αξέχαστης "γαλαζοκίτρινης" βραδιάς, όπου η ΑΕΛ επικράτησε του συμπολίτη Απόλλωνα με 1-0 και κατέκτησε το 5ο κύπελλο στην ιστορία της, ήταν ο Παύλος Σάββα. Ένα από τα κορυφαία οκτάρια της εποχής του, με φοβερά πνευμόνια, ασύλληπτο σουτ και ηγετικά προσόντα, διεθνής με την Εθνική Κύπρου, που το όνομα του γράφτηκε με "χρυσά" γράμματα στο βιβλίο ιστορίας της ΑΕΛ.
Αγωνίστηκε συνολικά 16 χρόνια στη Λεμεσιανή ομάδα, από το 1981 (έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 1981-1982 σε ηλικία μόλις 16 ετών!) μέχρι το 1996, αλλά και τη σεζόν 1998-1999, όταν επέστρεψε μετά από μία διετία στον ΑΠΟΠ για να τερματίσει την καριέρα του στην αγαπημένη του ΑΕΛ σε ηλικία 34 ετών.
Εκείνη την εποχή, τα τοπικά ντέρμπι είχαν άλλη αίγλη, οι ομάδες αποτελούνταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από Κύπριους παίκτες, αρκετοί εκ των οποίων ήταν γέννημα-θρέμμα των συλλόγων, που έπαιζαν για τη φανέλα και η ψυχολογική (όπως φυσικά και η αγωνιστική) προετοιμασία τους για τέτοια μεγάλα ματς, δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή εποχή. Πόσο μάλλον όταν οι δύο μεγάλες ομάδες της Λεμεσού θα κοντραρίζονταν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε τελικό κυπέλλου!
Η Λεμεσός ήταν για πολλές μέρες "στο πόδι", με τον κόσμο της ΑΕΛ και του Απόλλωνα να μετρά τις μέρες με αδημονία για εκείνο το ιστορικό ραντεβού, όπως τις μετράνε οι φαντάροι πριν την απόλυση τους από τον στρατό.
Στο 70ο λεπτό του τελικού κι ενώ δεν υπήρχε σκορ (0-0), το "μαύρο διαμάντι" της ΑΕΛ και ένα από τα κορυφαία δεκάρια της εποχής του, Λοΐζος Μαυρουδής, είχε την έμπνευση να εκτελέσει κόρνερ με πάσα ακριβείας προς τον Παύλο Σάββα, ο οποίος εξαπέλυσε έναν τρομερό "κεραυνό" από 30 περίπου μέτρα, στέλνοντας την μπάλα στο αριστερό "παραθυράκι" του Θράσου Κονιώτη, ενός εκ των κορυφαίων πορτιέρο της τότε εποχής, που πάντως έδειξε σπουδαία αντανακλαστικά, αφού έπεσε στην πορεία της μπάλας, αλλά εκεί που πήγε και με την ταχύτητα που είχε το σουτ, αμφιβάλλουμε αν θα την απέκρουε ακόμα και ο Σοβιετικός Ρινάτ Ντασάεφ, που ήταν τότε ο καλύτερος γκολκίπερ της υφηλίου.
Αυτό το γκολ του Παύλου Σάββα, ήταν ένα από τα πολλά που σημείωσε στην καριέρα του με τη φανέλα της ΑΕΛ, όμως είναι η πρώτη ανάμνηση που έρχεται στο μυαλό του κάθε ΑΕΛίστα για το τότε "γαλαζοκίτρινο τανκ", όταν η κουβέντα πηγαίνει στο όνομα του.
Ο Παύλος Σάββα αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον «κίτρινο» λαό και είχε πάντα… έξτρα κίνητρο κόντρα στον Απόλλωνα, αφού ταυτιζόταν με τον κόσμο, αλλά και με την ιστορία και την ιδέα της ομάδας στην οποία αγωνιζόταν και έδινε και την ψυχή του στον αγωνιστικό χώρο.
Μάλιστα, όπως θα δείτε στο πιο κάτω βίντεο-αφιέρωμα από το ΡΙΚ στον τελικό του 1987, ήταν τόσο μεγάλη η πίεση και το άγχος που ένιωθαν οι παίκτες της ΑΕΛ και του Απόλλωνα για εκείνον τον τελικό, που όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Σάββα στη συγκεκριμένη εκπομπή, μετά το γκολ που πέτυχε, δεν μπορούσε να συνεχίσει να αγωνίζεται λόγω της υπερβολικής φόρτισης που ένιωθε και έγινε αναγκαστική αλλαγή!
Δείτε την εξιστόρηση των γεγονότων από τον παλαίμαχο άσο της ΑΕΛ στο πιο κάτω βίντεο, από το 9:27 και μετά.
Αν δείτε ολόκληρο το βίντεο, θα διαπιστώσετε πόσο μεγάλη ήταν η πίεση και στα δύο "στρατόπεδα" πριν το μεγάλο ματς, που δεν συγκρίνεται επ΄ ουδενί με τη σημερινή εποχή του πλήρους επαγγελματισμού αλλά και... "κυνικότητας" στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και όχι μόνο στην Κύπρο.
Άλλες εποχές, με γεμάτες (φίσκα) εξέδρες και πάθος που ξεχείλιζε... από παντού! Από τον αγωνιστικό χώρο, μέχρι τις κερκίδες!
Στιγμές που οι παλαιότεροι τις θυμούνται με νοσταλγία και πλέον αποτελούν μοναδικές, υπεροχές αναμνήσεις στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του Κυπριακού ποδοσφαίρου...
Ο Ανδρέας Μουσκάλλης αρθρογραφεί για το πως το ποδόσφαιρο μπορεί να καταπολεμήσει βίαιες, παραβατικές συμπεριφορές αλλά και το φαινόμενο του ρατσισμού.
