Ρωτήθηκε στη συνέχεια αν τον εκπλήσσει η πνευματική δύναμη του νεαρού Ισπανού. «Πλέον δεν με εκπλήσσει. Ίσως πέρσι ή στις αρχές της χρονιάς να με εξέπληττε αυτό που έκανε, ο τρόπος που κέρδιζε τα μεγάλα ματς και τα μεγάλα τουρνουά. Ήταν εντυπωσιακό, το μόνο που μπορείς να κάνεις με αυτόν τον τύπο είναι να του βγάλεις το καπέλο. Παίζει με τόση ωριμότητα και διαχειρίζεται εξαιρετικά καλά την πίεση για ένα 20χρονο παιδί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο νέος είναι. Η αίσθηση που μου δίνει όταν τον αντιμετωπίζω, είναι όπως όταν αντιμετώπιζα τον Ναδάλ στην καλύτερη περίοδο και των δυο μας. Κάθε πόντος είναι μια μάχη. Είναι εκπληκτικό αυτό που βιώνω μαζί του στο τερέν. Όλοι οι αγώνες που παίξαμε ήταν έτσι».
Ο Αλκαράθ, από την πλευρά του, ξέσπασε σε κλάματα μετά την ολοκλήρωση του αγώνα, όμως λίγο αργότερα ήταν πιο ψύχραιμος... «Είμαι εξαντλημένος, αλλά είμαι περήφανος με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω γιατί έκλαιγα πριν στην ομιλία μου, πάλεψα μέχρι την τελευταία μπάλα. Παραλίγο να κερδίσω τον καλύτερο όλων των εποχών στο άθλημά μας. Είναι τρελό και μόνο που το σκέφτομαι, τα άφησα όλα στο γήπεδο και είμαι πολύ χαρούμενος με ό,τι έκανα».
