Το θέμα είναι η «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ» για να μπει ένα ΤΕΛΟΣ στη μιζέρια και όχι ο αποκλεισμός

Γιάννης Ιωάννου

Δεν διέψευσε τα προγνωστικά η ΑΕΛ κόντρα στον ανώτερο ποιοτικά Απόλλωνα, ηττήθηκε με 3-1 και αποκλείστηκε πρόωρα από το κύπελλο...

Ακολουθήστε μας στο Google news

Από την πρώτη στιγμή υποστηρίζαμε ότι η ΑΕΛ θα είχε περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης (σ.σ. χωρίς φυσικά να υποστηρίζουμε ότι θα προκρινόταν κιόλας, αφού πάλι φαβορί θα ήταν ο Απόλλωνας) αν δεν είχαν γίνει τα θλιβερά επεισόδια στις 24 Ιανουαρίου και ο αγώνας διεξαγόταν κανονικά εκείνο το βράδυ, με τον Γαρπόζη να κάνει ντεμπούτο σε εκείνο το ματς, όπου το κλίμα είχε αλλάξει άρδην μετά την απόλυση του Κόσκελα.

Συν τοις άλλοις, ο έμπειρος και διορατικός Πάμπλο Ματσίν δεν θα είχε τότε κανένα δείγμα για τον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΛ επί Γαρπόζη, κάτι που δεν συνέβη χθες, αφου μεσολάβησαν πέντε ματς πρωταθλήματος και παρά το ροτέισιον των «κίτρινων» σε κάθε παιχνίδι, μπόρεσε να κατασκοπεύσει και να διακρίνει, αλλά και να αξιολογήσει κάποια σημαντικά πράγματα πριν καταστρώσει τα αγωνιστικά του πλάνα.

Ο γέγονε, γέγονε όμως. Στο κάτω-κάτω, ίσως να είναι και καλύτερα που ήρθε ο αποκλεισμός από τώρα, από το να πήγαινε όπως πέρσι σε ακόμα έναν τελικό η ΑΕΛ και να τον έχανε, με την πιθανότητα κιόλας, κάποια από τα πολλά προβλήματα να... κρύβονταν κάτω από το «χαλί».

Το θέμα που πρέπει να απασχολεί σοβαρά από σήμερα κιόλας όλη την οικογένεια της ΑΕΛ είναι «η επόμενη μέρα» και ποια θα είναι αυτή, αφού ο περήφανος κόσμος της μπορεί για δεκαετίες να έχει πάρει... μάστερ στην ψυχολογική διαχείριση προβληματικών σεζόν με κακές πορείες, οδυνηρές ήττες σε κρίσιμα ματς και χαμένα τρόπαια με «αυτοχειρία», αλλά η πλειοψηφία μπούχτισε και δεν αντέχει να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση και να νιώθει πως ποδοσφαιρικά, έγινε πλέον ο... «φτωχός συγγενής» της Λεμεσού σε σχέση με Απόλλωνα και Άρη.

Και αν κάποιος πει «καλά, ο Απόλλωνας δεν είναι κι αυτός στο Β' γκρουπ;». Η απάντηση είναι: «Ναι, είναι, με τη διαφορά όμως ότι διατηρεί ακόμα ακέραιες τις πιθανότητες του να σώσει τη χρονιά με έναν τίτλο και η φετινή κάκιστη σεζόν στο πρωτάθλημα είναι η εξαίρεση, μία κακή παρένθεση και όχι ο κανόνας, όπως απέδειξαν οι «κυανόλευκοι» από τη σεζόν 2012-2013 και μετά, όπου έχουν μονίμως πρωταγωνιστική πορεία, έχοντας διεκδικήσει τον τίτλο στις περισσότερες χρονιές.

Για τον Άρη, δεν χρειάζεται να πούμε πάλι το πόσο έχει δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα τα τελευταία τρία χρόνια...

Γι΄ αυτό λοιπόν, στην ΑΕΛ πρέπει να υπάρξει πανστρατιά για να βρεθεί μία διοίκηση με τεχνογνωσία, όραμα και φιλοδοξίες και κυρίως χρήμα, για να μπορέσει να ξαναβάλει τη Λεμεσιανή ομάδα στην ελίτ του Κυπριακού ποδοσφαίρου και να μη βολοδέρνει στο Β' γκρουπ, ούτε να γίνεται η χαρά του... καθενός σε τελικό κυπέλλου.

Χρονιά σαν τη φετινή, με μεταβατική διοίκηση, ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων, προπονητικά «στοιχήματα» και ρεαλιστικό αγωνιστικό «ταβάνι» την αποφυγή της διαβάθμισης, δεν πρέπει επ΄ ουδενί να επαναλήφθεί. Γιατί αν συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση, δεν θα αργήσει εκείνη η μέρα που θα γυρίσει για τα καλά την πλάτη στην ΑΕΛ η μεγάλη μάζα του κόσμου της που δεν αντέχει άλλο τη μιζέρια και θα συνεχίσει να... χάνει όλο και περισσότερους οπαδούς στις μικρές ηλικίες.

Ίσως φέτος να είναι και η πρώτη φορά στην ιστορία τους που οι «κίτρινοι» της Λεμεσού δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ντέρμπι κόντρα στις παραδοσιακά μεγάλες ομάδες (ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Ανόρθωση, Απόλλων, ΑΕΚ), αλλά ούτε και απέναντι στις νέες δυνάμεις του Κυπριακού ποδοσφαίρου, Άρη και Πάφο! Ούτε και ένα, έτσι για το γ@μ@τ@... Τι άλλο να σχολιάσεις μετά από αυτό;

BEST OF THEMASPORTS