Λωρίδα της Γάζας: Η αποθέωση της ήττας της πολιτισμένης ανθρωπότητας

Βλέποντας καθημερινά τις δραματικές εικόνες από την τηλεόραση στη γειτονική μας Γάζα και στις άλλες πόλεις των Παλαιστινίων  νιώθουμε ντροπή και αποτροπιασμό, πόνο και απογοήτευση για την κατάντια της σύγχρονης ανθρωπότητας.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Αντρέας Μουσκάλλης

Προπονητής Ποδοσφαίρου

Ιδιαίτερα εμάς τους πρόσφυγες έρχονται στην μνήμη μας, οι βομβαρδισμοί, οι αγνοούμενοι, οι αιχμάλωτοι, οι βιασμοί και ο ξεριζωμός μας από τους Τούρκους εισβολείς.

Παρακολουθώντας καθημερινά το δράμα των Παλαιστινίων, τους γέρους, τα παιδιά, τις γυναίκες να τρέχουν ρακένδυτοι να σωθούν από τα πυρά των Ισραηλινών νοιώθουμε την αγωνία, τα βάσανα, την πείνα και την εξαθλίωση των συνανθρώπων μας. Έρχονται στην μνήμη μας οι  αγωνίες μας και η προσωρινή στέγαση μας στα χαλίτικα χωράφια , στα αντίσκηνα , στις παράγκες και στα αυτοσχέδια υποστατικά. Θυμάμαι τις ουρές για τα λιγοστά τρόφιμα που παίρναμε από την Υπηρεσία Μέριμνας.

Όταν βλέπω τώρα στην τηλεόραση, τα αεροπλάνα να ρίχνουν τρόφιμα και προμήθειες στους πεινασμένους της Παλαιστίνης, να εκλιπαρούν για ένα πιάτο φαγητό, βλέποντας στα πρόσωπα τους, ιδιαίτερα των παιδιών, την αγωνία να προλάβουν να πάρουν τρόφιμα για την επιβίωση τους και οι οικογένειες τους, νοιώθω έντονα το συναίσθημα της απογοήτευσης, του πόνου , του θυμού και του προβληματισμού.

Νοιώθω ότι τα τρόφιμα αποτελούν τα ψίχουλα της ψεύτικης ευαισθησίας μας και το άλλοθι της μεγάλης μας ανοχής. Τα παιδιά αυτά αντί να χαίρονται  στα γήπεδα και στις αλάνες παίζοντας και διασκεδάζοντας με το ποδόσφαιρο, τρέχουν πανικοβλημένα για ένα κομμάτι ψωμί και κρύβονται για να σώσουν την ζωή τους.

Εμείς οι πρόσφυγες νοιώθουμε πραγματικά τον πόνο των ανθρώπων στην Γάζα και στις άλλες Παλαιστινιακές περιοχές. Νοιώθουμε την αγωνία τους, τον πόνο, την απογοήτευση και την εγκατάλειψη. Παρακολουθώ την δημιουργία των καταυλισμών για την προσωρινή  διαμονή των προσφύγων.

Ερχονται στην μνήμη μου , οι καταυλισμοί προσφύγων σ’ όλη την Κύπρο, για να στεγάσουν προσωρινά  τους ξεριζωμένους Κύπριους. Η μεγάλη μάζα των προσφύγων παρέμεινε στους Συνοικισμούς στο  Δασάκι της Αχνας , της Ορμήδειας , στην ΑΗΚ Δεκέλειας και στα χωριά της ελεύθερης Αμμοχώστου. Ποτέ δεν ξεχνώ τα χρόνια της προσφυγιάς , ιδιαίτερα τα πρώτα πέτρινα , πολύ δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι με ευαισθησία τον Προσφυγικό Συνοικισμό ΑΗΚ Δεκέλειας  και τις χιλιάδες πρόσφυγες που έμειναν σ’ αυτό. Θυμάμαι τις ουρές για να πάρουμε τρόφιμα και ρουχισμό.

 

 

Θυμάμαι την θεατρική παράσταση του Δ. Ψαθά που κάναμε για τα παιδιά του Συνοικισμού, να διασκεδάσουν και να ξεφύγουν από την μιζέρια, σ’ ένα μεγάλο αντίσκηνο.

Θυμάμαι τις νύκτες του χειμώνα, που οργανώναμε εκστρατείες, άγρυπνοι, περιφρουρώντας τα αντίσκηνα από την βροχή και τον ισχυρό αέρα. Κάθε μέρα στην τηλεόραση , δεν βλέπω μόνο την δυστυχία των Παλαιστινίων, αλλά βλέπω ολοκάθαρα μετά από 50 χρόνια και την δική μας σκληρή περιπέτεια και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης μετά την Τουρκική Εισβολή και κατοχή. Πέρασαν από τότε 50 χρόνια και οι άπληστοι της γης ακόμα σκοτώνουν παιδιά και γυναίκες.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται με περισσότερη ένταση, φανατισμό και παλιανθρωπιά. Αντί να προοδεύουν οι κοινωνίες , τα κράτη, οι ηγέτες, οι άνθρωποι, οπισθοδρομούν, αλληλοσπαράσσονται και οδηγούν  τον κόσμο στην καταστροφή και στον όλεθρο. Θεωρώ ντροπή για την ανθρωπότητα, την σημερινή κατάσταση στην Γάζα , στα Παλαιστινιακά εδάφη και σε οποιοδήποτε μέρος της γης, οι δυνατοί να προσπαθούν να επιβληθούν στους αδύνατους δια πυρός και σιδήρου χωρίς ντροπή, χωρίς ανθρωπισμό , χωρίς ευαισθησία, λογική και αδελφικότητα.

Στον Προσφυγικό Συνοικισμό ΑΗΚ Δεκέλειας, οι πρόσφυγες διατηρούσαν τις προσφυγικές τους ταυτότητες. Με την υπόδειξη της προσφυγικής ταυτότητας έπαιρνα τρόφιμα, ρουχισμό και άλλα είδη. Η δική μου προσφυγική ταυτότητα έχει τον αριθμό 55571. Αρχικά ο υπεύθυνος της Μέριμνας, κατέγραφε στην προσφυγική ταυτότητα, τα τρόφιμα που έπαιρνε ο πρόσφυγας. Ρύζι, λάδι, ψωμί, ζάχαρη …….

Εχω ακόμα στο γραφείο μου την προσφυγική μου ταυτότητα. Είμαι ο αριθμός 55571. Δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω το παρελθόν. Το κουβαλώ μέσα μου. Λειτουργεί πάντα ως καμπάνα της συνείδησης μου.

Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν προσφυγική ταυτότητα, για να διαχωρίζονται από τους μη πρόσφυγες.

Ολοι είναι πρόσφυγες , κατατρεγμένοι, ξεριζωμένοι , ξεχασμένοι από τον πολιτισμένο κόσμο.

Ιησού Χριστέ, πως νοιώθεις για τα τόσα φρικτά εγκλήματα που γίνονται στο σπίτι σου , στα Αγια χώματα που περπάτησες και δίδαξες την αγάπη, την αλήθεια , την συμπόνοια, την αλληλεγγύη, την αδελφοσύνη και την ανθρωπιά.

Προστάτευσε τους αδικημένους και πονεμένους, όπως Εσύ πάντα μας δίδασκες και εφάρμοζες.  Μην αφήσεις στην μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, το Πάσχα να συνεχίζεται το δράμα των συνανθρώπων μας Παλαιστινίων που σκοτώνονται και των Ισραηλιτών οι οποίοι περιμένουν με τεράστια αγωνία τα αγαπημένα τους πρόσωπα που κρατούνται όμηροι από την Χαμάς.

 

Μερίμνησε Ιησού Χριστέ , να φωλιάσει στις ψυχές των ανθρώπων η παντοτινή Αγάπη, η αλληλεγγύη, η μεγαλοσύνη, η ανθρωπιά.

 

Καλό Πάσχα. Καλή Ανάσταση. 

03/04/2024

 

BEST OF THEMASPORTS