Ακολουθήστε μας στο Google news
Αλλά εκείνη ήταν η εποχή του αδύνατου. Που έμελλε να γίνει δυνατό. Και αν στην αντίπαλη ομάδα υπήρχε ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ο Τόνι Κούκοτς, ο Ζάρκο Πάσπαλιε, ο Βλάντε Ντίβατς, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς;
Ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά, φρόντισαν να επαληθεύσουν κάθε τραγούδι, κάθε σύνθημα που... σκαρώθηκε για χάρη τους.
Κατάφεραν να φέρουν στο πόδι ένα ολόκληρο στάδιο. Μία ολόκληρη χώρα. Ο «γκάνγκστερ» σταμάτησε στους 30 πόντους. Μία ακόμη ραψωδία από τον ίδιο τον... διάβολο, κόντρα στο «παιδί» του, τον Ντράζεν (22π.).
«Τώρα δεν το χάνουμε με τίποτα...» έλεγε με περίσσια δόση σιγουριάς ο Γκάλης, μετά το ματς. Ήταν τόσο σίγουρος.
Ο Γιαννάκης πρόσθεσε 14, ο Φάνης Χριστοδούλου 18 και ο Παναγιώτης Φασούλας 11 πόντους. Και η Ελλάδα επιβλήθηκε με 81-77. Και πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Την πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας της απέναντι στη Σοβιετική Ένωση. Μα αυτή είναι μία άλλη ιστορία. Χιλιοτραγουδισμένη. Επική.
ΕΛΛΑΔΑ (Πολίτης): Γκάλης 30 (1), Γιαννάκης 14 (2), Ανδρίτσος 8, Φασούλας 11, Χριστοδούλου 18(3), Σταυρόπουλος, Ιωάννου, Καμπούρης, Φιλίππου.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ (Τσόσιτς): Ντ.Πέτροβιτς 22 (3), Αλ. Πέτροβιτς 4, Κούκοτς 3 (1), Πάσπαλι 9 (1), Γκρμπόβιτς 14 (3), Ράντοβιτς 1, Ραντοβάνοβιτς 2, Ντίβατς 13, Τσβετίτσιανιν 9 (1), Βράνκοβιτς.
gazzetta.gr