Ρικ Πιτίνο: Η φιλοσοφία του καπνού

Ένα άλμπουμ, γεμάτο με φαινομενικά πανομοιότυπες φωτογραφίες. Τραβηγμένες κάθε μέρα στις 8 το πρωί απέναντι από το μαγαζί του, στη συμβολή δύο οδών της Νέας Υόρκης.

Ακολουθήστε μας στο Google news

Το έργο ζωής του Χάρβεϊ Καϊτέλ, ο οποίος έχει το σχετικό καπνοπωλείο. Τις δείχνει στον πελάτη και φίλο του, Γουίλιαμ Χερτ. Εκείνος διαπερνά γρήγορα, διαδικαστικά τις σελίδες. «Είναι όλες ίδιες…», απολογείται. «Ακριβώς. Τέσσερεις χιλιάδες φωτογραφικά στιγμιότυπα, στο ίδιο μέρος, την ίδια στιγμή. Αλλά με διαφορετικούς ανθρώπους και οχήματα. Με το φως του θέρους και του χειμώνα, με μουντάδα, με βροχή. Κάποια πρόσωπα επανέρχονται και γίνονται κι αυτά… ίδια», η εξήγηση. Και του απλώνει ο πρώτος ένα ακόμα άλμπουμ… Ανάβουν τσιγάρο, παρατηρούν πλέον αργά. Προσεκτικά.

«Καπνός». Ταινία της ανεξάρτητης σκηνής, σε σενάριο του μακαρίτη Νεοϋορκέζου συγγραφέα, Πολ Όστερ. Ένας διάσημος συμπολίτης του, ο Ρικ Πιτίνο, ξεκίνησε την πορεία του στο μπάσκετ στα ίδια μέρη. Πέρασε από κάθε βαθμίδα, μεγαλούργησε και σε κοντινές (και λιγότερο κοντινές) πολιτείες, αποθεώθηκε και αποκαθηλώθηκε, ήρθε στα δικά μας μέρη και επίσης κόλλησε, μα επέστρεψε εκεί όπου πάντα βρίσκεται η καρδιά του.

Από τα χέρια του θρυλικού κόουτς πέρασαν εκατοντάδες, χιλιάδες διαφορετικά πρόσωπα. Μα οι μπασκετικές αρχές του, τουλάχιστον στο κολεγιακό Πρωτάθλημα όπου έγινε θρύλος, ήταν πάντα οι ίδιες. Πιεστική άμυνα, ακόμα και σε ολόκληρο το γήπεδο, τεράστια σημασία στο τρίποντο από τη χάραξή του κιόλας στο παρκέ, ακόμα μεγαλύτερη (σημασία) στην ψυχολογική προετοιμασία του μπασκετμπολίστα.

Κορυφαίος motivator, είχε, θα ‘λεγε κανείς, εγγενώς τον τρόπο να δίνει κίνητρο στον παίκτη, ακόμα και σε έναν απλό συνομιλητή.

Εξίσου ικανός και στο λέγειν, πέρα από το προπονείν (sic), τσέπωνε από μικρός πενήντα χιλιάρικα για τέτοιου είδους ομιλίες σε αξιωματούχους πάσης φύσεως εταιρειών. Τα δε βιβλία του περί αυτοβελτίωσης και συνταγών επιτυχίας ξεπούλησαν.

Συντροφιά του μετά από τις επιτυχίες μέσα στις τέσσερεις γραμμές αλλά και στις δύσκολες στιγμές, ακόμα και σε προσωπικό, οικογενειακό, επίπεδο, ο καπνός. Του πούρου. Συνήθως, ενός Montecristo. Τον δικό του προπονητή στο Λύκειο τον θυμάται διά της… οσμής των Macanudo που έκανε.

«Με βοηθά να χαλαρώσω και να σκεφτώ», έχει εξηγήσει. Τι ειρωνεία που η μεγάλη -και μοναδική- αποτυχία του ήρθε στους Σέλτικς του εμβληματικού Προέδρου (βασικά… επίτιμου Αντιπροέδρου, όταν πήγε ο Ρικ, διότι ανέλαβε μέχρι και President), Ρεντ Άουερμπαχ. Του ανθρώπου που καθιέρωσε ουσιαστικά το πούρο της νίκης στον αθλητισμό… «Πάντως, ο Ρεντ κάπνιζε τα πιο φτηνιάρικα, δύσοσμα πούρα που μπορούσες να βρεις. Απέφευγα να κάνω μαζί του», είχε να πει και γι’ αυτό(ν) στο «cigaraficionado.com».

Τι καπνό φουμάρεις;

Υπήρξε και ικανός πλέι μέικερ στα νιάτα του ο Ρίτσαρντ Άντριου Πιτίνο, ο οποίος γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη. Μεγάλωσε στο Μπέιβιλ, έγινε αρχηγός στο χάισκουλ Σεντ Ντόμινικ, επίσης στη βόρεια όχθη του Λονγκ Άιλαντ. Κολέγιο βορειότερα. Στο Άμερστ της Μασαχουσέτης, λίγο έξω από το Σπρίνγκφιλντ. Την έδρα δηλαδή του Hall of Fame, του οποίου έμελλε να διαβεί της πύλες.

Στο UMass ο λευκός πόιντ γκαρντ των 183 εκατοστών έγινε ο ρέκορντμαν στις ασίστ, μα ήξερε ότι δεν είχε επαγγελματικό μέλλον ως παίκτης.

Με την αποφοίτησή του, έφυγε για πρώτη και τελευταία (στις ΗΠΑ) φορά πολύ μακριά από τη δική του έδρα στη Νέα Υόρκη. Χαβάη, ως ασίσταντ του ομώνυμου κολεγίου. Όταν ο χεντ κόουτς απολύθηκε, πρωτόκατσε για έξι ματσάκια και στην άκρη ενός πάγκου.

Πίσω στη ΝΥ για το Σίρακιουζ, ως ο πρώτος βοηθός που πήρε μαζί του εκεί το 1976 ο Τζιμ Μπόχαϊμ. Τεχνικός που έμεινε στο τιμόνι των «Πορτοκαλί» μονάχα για… 47 χρόνια. Η καριέρα του Πιτίνο ως πρώτος προπονητής θα διαρκούσε ακόμα περισσότερα! Αρχής γενομένης από το Μπόστον Κόλετζ.

Πίσω και στη Μασαχουσέτη λοιπόν “πούλησε” τον εαυτό του ως συμπαίκτη του Τζούλιους Έρβινγκ στο UMass. Μόνο που, όταν ο «Dr. J» έπαιζε εκεί τη σεζόν 1970-1971, ο κοντός Νεοϋορκέζος ήταν ρούκι -και οι ρούκι εκείνη την εποχή δεν προπονούνταν καν με την πρώτη ομάδα. Καπάτσος και ως recruiter, έφερε μαζί του τρεις νεαρούς που είχε “σταμπάρει” για το Σίρακιουζ. Πρώτος ετήσιος μισθός 17.500 δολάρια. Συν ένα μικρό Renault 5.

Ο… «Πετίνο», όπως τον έγραφαν αρχικά στην εφημερίδα του Πανεπιστημίου, πήγε στους κολεγιακούς Πρωταθλητές του χόκεϊ επί πάγου στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά και έκανε πολύ κόσμο να ασχοληθεί και με το μπάσκετ. Τα «Τεριέ» επέστρεψαν το 1983 σε τελικό τουρνουά έπειτα από 24 έτη και η φήμη του φοβερού rebuilder θα τον ακολουθούσε στο εξής. Για πάντα.

Μια διετία βοηθός στους αγαπημένους του Νικς, άλλη μια διετία στο κολέγιο Πρόβιντενς, το οποίο προερχόταν από τραγική σεζόν με σχεδόν διπλάσιες ήττες από νίκες. Στο τέλος δεν το είχε απλώς επαναφέρει κι εκείνο στους «64» μετά από εννιά περιόδους. Το έφτασε μέχρι το Final 4 -και το έκανε, χάνοντας καθ’ οδόν τον εξάμηνο γιο του.

Είχε γεννηθεί με καρδιακή ανεπάρκεια και το μοιραίο ήρθε μετά από τη νίκη-πρόκριση επί του Τζορτζτάουν. Όταν το πούλμαν σταματήθηκε κατά την επιστροφή και ένας άγνωστος ανέβηκε και τον πλησίασε, κατάλαβε. Ήταν η μεταφορά του θλιβερού μαντάτου.

Και από το δράμα στο όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Βασικά, να φορέσει τη φανέλα των Νικς ονειρευόταν στα μονά των playgrounds στο Κουίνς. Ε, συμβιβάστηκε με το να γίνει (πρώτος) προπονητής τους. Τους παρέλαβε τελευταίους στην Ανατολή το 1987. Τους έβαλε με την πρώτη στα πλέι οφ, τους έδωσε τον πρώτο τίτλο της Atlantic division μετά από 18 χρόνια το 1989. Πέρασε κι έναν γύρο, τους άφησε σύξυλους.

Οι καλύτερες ρουφηξιές

Αν και είχε τρία ακόμα χρόνια συμβόλαιο στη Νέα Υόρκη, έγινε… καπνός. Του άρεσε περισσότερο το περιβάλλον στο κολεγιακό Πρωτάθλημα. Του ταίριαζε περισσότερο να ελέγχει τα πάντα, να διαμορφώνει παίκτες και χαρακτήρες. Όταν λοιπόν έσκασε πρόταση από το Κεντάκι για 7 εκατ. σε βάθος πέντε ετών, εξέπληξε κόσμο. Και την ίδια τη σύζυγό του.

«Εδώ βαριόσουν στο Μανχάταν, τι μου τσαμπουνάς για όμορφες φάρμες;», του αντέτεινε η Τζοάν. Τίποτα… Οι Γουάιλντκατς κλυδωνίζονταν από τεράστιο σκάνδαλο και για δύο χρόνια τούς είχε απαγορευτεί η συμμετοχή στο τελικό τουρνουά. Οι καλύτερες μονάδες τους την είχαν κοπανήσει. Οι αγώνες τους δεν θα μεταδίδονταν τηλεοπτικά.

Τους πήρε στο ναδίρ, τους έφτασε στο ζενίθ: τρία Final 4, τίτλος το 1996. Με πολυτιμότερο του τριημέρου τον Τόνι Ντελκ, κατοπινό γκαρντ του… Παναθηναϊκού! Στα άλλα δύο Final 4, οι ήττες στον ημιτελικό και τον Tελικό ήρθαν στην παράταση. Το δε 1992 ο αποκλεισμός στον προημιτελικό είχε έρθει από καλάθι του Κρίστιαν Λέτνερ του Ντιουκ. Στον πόντο…

Ο ίδιος ο Πιτίνο πιστώνει το άλλαγμα της μοίρας του κολεγίου στον Τζαμάλ Μάσμπερν. Ο μετέπειτα σούπερ σκόρερ των Μάβερικς εμφανίστηκε στο γραφείο του το 1990 με καπελάκι που έγραφε «Syracuse». «Μήπως να μην κυκλοφορείς στο κάμπους με διακριτικά άλλων προγραμμάτων; Ακόμη δεν έχεις αποφασίσει πού θα παίξεις, μικρέ», τον αποπήρε ο Ρικ. «Έχω αποφασίσει. Εδώ θα παίξω, για σένα. Γι’ αυτό και το καπέλο», η απάντηση του νεαρού σμολ φόργουορντ.

Φρενίτιδα σε όλες τις ΗΠΑ έκτοτε για τον φρενήρη ρυθμό στους αγώνες των «Αγριόγατων», εξωφρενικό συμβόλαιο για να επιστρέψει στο ΝΒΑ ο αρχιδαμαστής των άλλων κολεγίων. Οι Σέλτικς τού το έδωσαν. Εβδομήντα “μύρια” δολάρια, για δέκα χρόνια! Πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής σε κάθε σπορ!

Έμεινε τριάμισι σεζόν, έκανε μια τρύπα στο νερό. Ούτε μια συμμετοχή σε πλέι οφ, στη μεταβατική εποχή μετά τον Λάρι, τον Κέβιν, τον Ρόμπερτ.

«Μην κοιτάτε αυτήν την πόρτα. Δεν θα την περάσει ούτε ο Μπερντ, ούτε ο ΜακΧέιλ, ούτε ο Πάρις. Κι αν το κάνουν, θα τους δείτε γερασμένους, με γκρίζα μαλλιά», το επικό ξέσπασμά του, λίγο προτού… προδώσει το Κεντάκι.

Ίδια (ομώνυμη) πολιτεία το 2001 αλλά τεχνικός του Λούιβιλ. Του μεγάλου αντιπάλου των Γουάιλντκατς. Εξαετές συμβόλαιο, για 12.2 εκατ. δολάρια. Σοκ και δέος. Από κάθε άποψη, στην πιο πολυτάραχη (sic) παρουσία του σε πάγκο. Final 4 το 2005, το πρώτο των Κάρντιναλς από το μακρινό 1986. Ήττα στον ημιτελικό του 2012 από το… Κεντάκι, έχοντας ο ίδιος πρώτο σκόρερ τον Πέιτον Σίβα (ναι, του Παναθηναϊκού και δαύτος μια δεκαετία αργότερα), τίτλος το 2013.

Αντίπαλος στον Τελικό το Μίσιγκαν. Η άλλη ομάδα που τον ήθελε σαν τρελή, όταν παραιτήθηκε από τη Βοστώνη. MVP (MOP στην κολεγιακή ορολογία) του Final 4 ο Λουκ Χάνκοκ. Ένας λευκός τριποντάκιας, ο οποίος ήρθε αμέσως μετά στον Πανιώνιο. Στην έκτη του εμφάνιση έσπασε το πόδι του, δεν ξανάπαιξε μπάσκετ.

Ο Πιτίνο έσπασε τα μούτρα του. Και παραλίγο να μην ξανακοουτσάρει. Το όνομά του είχε μπλεχτεί ήδη από τη Χαβάη σε μια υπόθεση με παροχή αεροπορικών εισιτηρίων σε έναν παίκτη και διανομή κουπονιών σε άλλους για δωρεάν φαγητό στα McDonald’s. Τώρα τα πράγματα ήταν απείρως σοβαρότερα.

Ιούνη του 2017 ξέσπασε το σκάνδαλο με έναν βοηθό και συνεργάτη του που οργάνωνε στριπτίζ και παρείχε σεξουαλικές υπηρεσίες (όχι ο ίδιος…) σε υποψήφιους παίκτες για το Λούιβιλ την τετραετία 2010-2014.

Τον Σεπτέμβριο ήρθε η έρευνα από το ΝΒΑ για δωροδοκία, ώστε να δέσει το γλυκό. Άνθρωποι του κολεγίου και εκπρόσωποι της Adidas φέρονταν να συνεργάζονται για να έρθει άλλος παίκτης (ο Μπράιαν Μπόουεν) στο πρόγραμμα.

Ο διάσημος κόουτς τέθηκε σε υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών και σύντομα απολύθηκε. Η ομάδα από μόνη της ζήτησε να μη συμμετάσχει στα επόμενα τελικά τουρνουά, μα δεν απέφυγε τον βαρύτερο πέλεκυ. Το NCAA πήρε πίσω τον τίτλο του 2013, διαγράφοντας και τη συμμετοχή στο Final 4 του αμέσως προηγούμενου έτους.

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, λένε. Κι άσε τον Πιτίνο να διαρρηγνύει τα καπνισμένα ιμάτιά του, ότι δεν είχε ιδέα τι γινόταν πίσω από την πλάτη του. Η cancel culture ήταν εκεί και δεν της ξέφυγε ούτε ο bon viveur κόουτς με τα γκολφ του, τα πεντάστερα εστιατόρια, τη συλλογή πανάκριβων μπουκαλιών κρασιού και τα εκτροφεία αλόγων.

Πράσινες και μπλε τολύπες

Ξαφνικά, το τηλέφωνο έπαψε να χτυπάει. Οι φίλοι αραίωσαν, πρόταση για δουλειά δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Παραμονές Χριστουγέννων του 2018 τηλεφωνική κλήση. Ακούει για πρώτη φορά τη περίεργη λέξη «Panathinaikos». Πώς προέκυψε η δουλειά από Ελλάδα μεριά;

Τότε Τζένεραλ Μάνατζερ των Γκρίζλις και παλιότερα, επί Πιτίνο, των Σέλτικς, ο Κρις Γουάλας είχε παρευρεθεί σε μια συνέλευση της Ευρωλίγκας στην Ισπανία. Ο μετέπειτα Διευθυντής scouting των Ρόκετς γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και ανέφερε το όνομα του παλιού συνεργάτη του στη Βοστώνη. Ο Παναθηναϊκός είχε πέσει σε αγωνιστικό τέλμα. Η εικοσάρα στη Μαδρίτη ήταν η τέταρτη ήττα σε πέντε αγωνιστικές της Ευρωλίγκας, ο Τσάβι Πασκουάλ είδε την πόρτα της εξόδου.

Enter Rick Pitino. Στην Αθήνα! Κι ας βιάστηκε να αρνηθεί ευγενικά σε πρώτο χρόνο. Πού να τρέχει στην άλλη άκρη του κόσμου; Χωρίς να ξέρει κανέναν, με διαφορετικούς κανονισμούς; «Θα πας», τον διέταξε η Τζοάν. «Καλά, ας μαζέψουμε», κίνησε να πάρει… παντόφλα και λοιπά πράγματα ο σύζυγος, κατά πώς περιγράφει εκτενώς τη σκηνή σε άρθρο του το «ESPN». «Δεν κατάλαβες. Μόνος σου θα πας»!

Και πήγε. Μας ήρθε ως ο πρώτος προπονητής που οδήγησε τρία διαφορετικά κολέγια σε Final 4. Ο μοναδικός που κατέκτησε το NCAA με δύο διαφορετικά, πριν πάρουν πίσω την κούπα του Λούιβιλ. Ένας ήδη Hall of Famer στο ΟΑΚΑ.

Να οδηγεί παίκτες που δεν ήξερε ούτε τα ονόματά τους σε σαρωτική επικράτηση επί της ΤΣΣΚΑ στο ντεμπούτο του. Να κάνει επτά νίκες σε οκτώ ματς και να τρυπώνει απρόσμενα στα πλέι οφ, στα οποία από “πράσινα” λάθη χάθηκε το μπρέικ με τη Ρεάλ στο πρώτο παιχνίδι.

Με ηγέτη τον Καλάθη, «έχω αντιμετωπίσει τον Μάτζικ Τζόνσον και τον Αϊζέια Τόμας, αλλά δεν έχω δει κανέναν να πασάρει καλύτερα από τον Νικ»! Με τον Λούκας Λεκαβίτσιους να γίνεται «Λουκ Σκαϊγουόκερ», τον Γιώργο Παπαγιάννη να μετονομάζεται σε «Πι Τζι» («PG») και να βγαίνει μπροστά, με το… μπλα-μπλα του να κάνει μάλλον σπουδαιότερη δουλειά από τις αμιγώς τεχνικές του υπηρεσίες.

Απέρριψε την ανανέωση λόγω ενός προβλήματος υγείας του εγγονού του. Επανήλθε αρχές Νοεμβρίου για να βραβευτεί, πέρασε μια βόλτα από τα αποδυτήρια, δεν… άντεξε. Προτού βγει ο μήνας, είχε επανέλθει και ως προπονητής, αντί του Αργύρη Πεδουλάκη. Πήρε δύο Πρωταθλήματα (έστω με την πρόωρη κατακύρωση λόγω πανδημίας το δεύτερο και με τον Ολυμπιακό αποσυρμένο από τις εγχώριες διοργανώσεις) κι ένα Κύπελλο, έζησε βέβαια και το αντίθετο σενάριο στην Ευρωλίγκα: έξι ήττες σε επτά αγωνιστικές πριν τη διακοπή λόγω Covid19, αποκρουστικές εμφανίσεις, γιούχα στο ΟΑΚΑ μετά την τριαντάρα από την ΤΣΣΚΑ, απέναντι στην οποία είχε ξεκινήσει το ελληνικό του παραμύθι.

Το σημαντικό για τον ίδιο ήταν ότι ένιωθε πάλι χρήσιμος. Επιθυμητός. Βρήκε ανθρώπους που τον εκτίμησαν, τον αγάπησαν. Είχε βιώσει και άλλες τραγωδίες πέρα από την απώλεια του μωρού του. Το 2001 έχασε δύο στενούς συγγενείς του σε αυτοκινητικό δυστύχημα και στην επίθεση στους «Δίδυμους Πύργους». Στη δεύτερη περίπτωση σκοτώθηκε ο Μπίλι Μινάρντι. Ο αδερφός της γυναίκας του και, κυρίως, ο καλύτερός του φίλος. Αυτός με τον οποίον πήγαιναν κάτω και οι πιο δύσκολες ρουφηξιές μέχρι τότε.

Στην Ευρώπη, μια και περισσότερο απολάμβανε τα διεθνή ταξίδια και τη γνωριμία με το Παρίσι, το Μιλάνο, την Αγία Πετρούπολη, ανανεώθηκε. Έχοντας δικαιωθεί σε μεγάλο βαθμό για το σκάνδαλο στο Λούιβιλ και τη δικαστική κόντρα του με αυτό (συμβιβασμός και μετατροπή της απόλυσής του σε κοινή συναινέσει διαζύγιο), έβγαλε ρίζες στην Ελλάδα.

Ανέλαβε και την Εθνική, πήγε στο Προολυμπιακό του Καναδά με πειραματική σύνθεση και παραλίγο να πάει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2021. Παρά τις πάμπολλες απουσίες, διέλυσε την Τουρκία στον ημιτελικό και… διαλύθηκε από την Τσεχία στον Τελικό. Πρότεινε και εφάρμοσε ένα διαφορετικό μοντέλο για τα εθνικά μας δεδομένα, με γρήγορο μπάσκετ και πολλά μακρινά σουτ ως αντίβαρο στην έλλειψη ποιότητας.

Λίγος καπνός ακόμη

Η δεύτερη απόπειρά του σε μια Εθνική ομάδα, μετά από ένα πέρασμα το 2015 από εκείνη του Πουέρτο Ρίκο, δεν είχε την ονειρική κατάληξη που θα ήθελε. Έμεινε στη μέση και η επιστροφή του Βασίλη Σπανούλη με το εθνόσημο, ένεκα τραυματισμού του Λαρισαίου. Μέχρι κι αυτόν είχε πείσει να ξαναβάλει τα μπλε, για μια τελευταία παράσταση πριν την αποχώρηση από την ενεργό δράση.

Επανήλθε ωστόσο ο Πιτίνο και ως προς τη σχέση του με την Ομοσπονδία, συνεργαζόμενος πλέον στο αναπτυξιακό της πρόγραμμα. Χώρια η εκ μέρους του ανίχνευση πρόσφορου εδάφους για εξαγορά κάποιας ομάδας, χώρια το… δούναι και λαβείν ως προς την ιδιότητά του πλέον και ως τεχνικού στη γενέτειρά του.

Το 2020 ξαναβρήκε επιτέλους δουλειά στο NCAA, έστω και για το άσημο νεοϋορκέζικο Άιονα. Ο Μπέρικ Ζαν-Λουί, ένας από τους μαθητές του που κατόπιν εύλογων συστάσεων ήρθαν στην Ελλάδα και δη στον Πανιώνιο της Elite League, είχε αποκαλύψει στο «ESPN» τον τρόπο που θέλει να… πεθάνει ο Πιτίνο. «Μέσα στο γήπεδο, στον Τελικό. Να χάνει πέντε πόντους η ομάδα μου στο ημίχρονο και να το γυρίζει για πάρτη μου».

Ο νεαρός πρόσθεσε ότι δεν ήξερε αν ο προπονητής του σοβαρολογούσε. «Μπορεί και ναι, είναι τρελός». Τρελός για το μπάσκετ, το οποίο τον αναζωογονεί στην προχωρημένη ηλικία του. Πρωτίστως βέβαια αναζωογονεί ο ίδιος κάθε ομάδα που αναλαμβάνει. Απολαμβάνει δε τις συχνές πλέον προπονητικές κόντρες του με τον Ρίτσαρντ (Γουίλιαμ) Πιτίνο. Ο τεχνικός του Νιου Μέξικο είναι ένα από τα πέντε -εν ζωή- παιδιά του.

Ο Ρικ έζησε δις τη «March Madness» με το Άιονα και το 2023 πήρε… προαγωγή για το περίφημο αλλά παρηκμασμένο Σεντ Τζονς. Πρόεδρος του μεγάλου Καθολικού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης είναι ο αιδεσιμότατος Μπράιαν Σάνλεϊ -ο οποίος πιστεύει στις δεύτερες ευκαιρίες, όπως πληροφορεί καθέναν που τον ρωτάει γιατί προσέλαβε έναν τεχνικό με… αμαρτωλό παρελθόν.

Έστρωσε και μια 20άρα εκατ. δολάρια ώστε να προσλάβει έναν άνθρωπο που είχε περάσει τα 70.

Τον ίδιο που έγινε και ο τρίτος κόουτς στην κολεγιακή ιστορία με συμμετοχή στους «64» με πέντε διαφορετικές ομάδες. Οι προπονητές που ο ίδιος “έβγαλε” και εμφανίστηκαν στην πρώτη κατηγορία του NCAA ξεπερνούν τους 20. Οι Μπίλι Ντόνοβαν και Φρανκ Βόγκελ κοουτσάρουν κολοσσούς του ΝΒΑ.

Ο ίδιος ο θαλερός γέροντας (πόσο αταίριαστος ο τελευταίος χαρακτηρισμός στην περίπτωσή του…) θα κοουτσάρει πια τον Λευτέρη Λιοτόπουλο. Η περιουσία του υπολογίζεται στα 45 “χαρτιά”, μα σημαντικότερη τέτοια θεωρεί τους παίκτες και προπονητές που έχει αναδείξει. Τα όσα έχει ζήσει πάνω στα παρκέ.

Σε εκείνη την ταινία της εισαγωγής δόθηκε και συνέχεια. Το «Λίγος καπνός ακόμη» γυρίστηκε με συμμετοχή και του Μάικλ Τζέι Φοξ, της Μαντόνα, του επίσης… ακραιφνούς Νεοϋορκέζου, Λου Ριντ. Walk on the wild side?

Περπάτησε και στην άγρια πλευρά ο Πιτίνο. Παραμένει όρθιος, περήφανος. Όλα είναι μια χαρά για τον “Πάπα” του κολεγιακού μπάσκετ, από τη στιγμή που βγήκε λευκός καπνός.

BEST OF THEMASPORTS