Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2016/17: Πώς να κερδίσεις τρεις τίτλους με το… ύψος του Φελαϊνί

Η σεζόν 2016/17 δεν ήταν η καλύτερη για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως η ομάδα κατέκτησε τρεις τίτλους με κύριο «όπλο» τον Μαρουάν Φελαϊνί.

Ακολουθήστε μας στο Google news

«Σε άλλα παιχνίδια έπαιξε ως αμυντικός χαφ και σε άλλα σχεδόν επιθετικός, δίνοντάς μας μερικες σημαντικές νίκες. Θυσιάστηκε πολλές φορές για την ομάδα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα έκανε για μένα. Ήσουν και θα είσαι για πάντα ένας δικός μας», θα δηλώσει σχετικά πρόσφατα ο Ζοσέ Μουρίνιο, με αφορμή την απόσυρση του Μαρουάν Φελαϊνί από την ενεργό δράση. Όχι, οι δύο τους δεν συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια, σε πολλές διαφορετικές ομάδες ή είχαν κάποιο άλλο ιδιαίτερο δέσιμο. Αυτό που τους ενώνει ήταν πρακτικά μία σεζόν (τη δεύτερη της συνεργασίας τους ο Βέλγος ήταν μόνιμα τραυματίας), κατά την οποία κατέκτησαν τρεις τίτλους.

Ας ξεκινήσουμε όμως την ιστορία μας, λίγο πριν τη συγκεκριμένη σεζόν και την τριετία, που ακολούθησε τη φυγή του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η ομάδα παραπαίει, οι Ντέιβιντ Μόις και Λουίς φαν Χάαλ αδυνατούν να βρουν κάποια λειτουργική φόρμουλα και το ρόστερ μοιάζει κάθε χρόνο να αναμορφώνεται από ένα αταίριαστο κράμα αδόκιμων ταλαντούχων και έμπειρων «παλαιμάχων». Ο Φαν Χάαλ που αναλαμβάνει το καλοκαίρι του 2014, μετά το χειρότερο πλασάρισμα στην ιστορία της ομάδας (7η) στην Πρέμιερ Λιγκ πραγματοποιεί 16 μόνιμες μεταγραφές σε δύο χρόνια – κάτι που κάνει παραπάνω από εμφανή τη λάθος αξιολόγηση του έμψυχου δυναμικού κατά τη φυγή του «Φέργκι», όταν είχαν αποκτηθεί μόνο οι Φελαϊνί και Χουάν Μάτα (κι αυτός τον Γενάρη)!

 

Στο ντεμπούτο του «Special One» η Γιουνάιτεντ καλείται να αντιμετωπίσει στα πλαίσια του Κομιούνιτι Σιλντ την πρωταθλήτρια Λέστερ. Οι προθέσεις του Πορτογάλου τεχνικού για αμυντικό, ελεγχόμενο παιχνίδι γίνονται ξεκάθαρες με το «καλημέρα», όταν η ενδεκάδα που παρατάσσεται στο γήπεδο περιέχει μία μεγάλη έκπληξη. Οι Ισπανοί Άντερ Ερέρα και Χουάν Μάτα παραμένουν στον πάγκο, όπως και ο Χενρίχ Μχιταριάν. Αντ’ αυτών ξεκινά ο αφάνας, βαψομαλλιάς (sic) Φελαϊνί δίπλα στον Μάικλ Κάρικ.

Κόντρα στον προβληματισμό των φιλάθλων, η κίνηση του Μουρίνιο αποδεικνύεται επιτυχημένη. Ο Βέλγος μέσος είναι παντού, βγάζει όλο το 90λεπτο, αναγκάζει τους Οκαζάκι και Κινγκ που κινούνται στον χώρο δράσης του να βγουν αμφότεροι αλλαγή πριν τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα και φυσικά κατακτά τον πρώτο τίτλο της σεζόν μαζί με τους συμπαίκτες του, χαρίζοντας στον νέο του προπονητή ένα απόλυτα επιτυχημένο ντεμπούτο. Βέβαια άπαντες προβλέπουν πως ο Φελαϊνί δεν θα μακροημερεύσει, αφού ακριβώς την επόμενη ημέρα (9 Αυγούστου 2016) καταφθάνει στο Ολντ Τράφορντ ο Πογκμπά για να προστεθεί σε μία ήδη παραφορτωμένη μεσαία γραμμή.

Άλλωστε την αμέσως προηγούμενη σεζόν (2015/16) ο αφανοφόρος μέσος έχει ξεκινήσει βασικός μόλις σε δώδεκα παιχνίδια πρωταθλήματος, ενώ τον Νοέμβριο φτάνει να παίξει μέχρι και με τις ρεζέρβες (!), μετά από μερικούς συνεχόμενους αποκλεισμούς από την αποστολή. Κι όμως, ο Μουρίνιο θεωρεί πως ταιριάζει απόλυτα στα σχέδια του, έτσι τον ξεκινά και στις πέντε πρώτες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λιγκ, τον καθιστά ένα πάντα αξιόπιστο μέλος του ροτέισον και μάλιστα στις αρχές Απριλίου, σε έναν αγώνα κόντρα στη Σάντερλαντ, του δίνει το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

«Η σταθερότητά του με έχει αφήσει έκπληκτο. Παίζει εξαιρετικά σε διαφορετικές θέσεις. Μπορείς να νιώσεις την αφοσίωσή του, τη χαρά του που βρίσκεται στον σύλλογο και τη διάθεσή του να παραμείνει και να παίξει εδώ», θα δηλώσει εν μέσω της σεζόν ο «Special One». Παράλληλα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Βέλγος άσσος έχει μεταμορφωθεί και με την εθνική της χώρας του, αφού στις εφτά συμμετοχές του εκείνο το διάστημα «γράφει» έξι νίκες και μόλις μία ισοπαλία (κόντρα στην Ελλάδα).

Φυσικά υπάρχουν και αρνητικά, όχι τόσο για τον Φελαϊνί βέβαια, αλλά για τον σύλλογο γενικότερα. Η αγωνιστική εικόνα και η φιλοσοφία του «Park the Bus» δεν ενθουσιάζει κανέναν, οι ηγετικοί Ρούνεϊ και Κάρικ εξωθούνται προς την έξοδο και οι «Κόκκινοι Διάβολοι» καταφέρνουν να τερματίσουν στο πρωτάθλημα σε χαμηλότερη θέση απ’ ότι κατά τη διετία του Φαν Χάαλ. Το «χάπι» ευτυχώς έρχονται να χρυσώσουν οι πορείες στο Λιγκ Καπ και το Γιουρόπα Λιγκ.

Η διαχείριση του ρόστερ από τον Μουρίνιο «επιτάσσει» τη μη-χρησιμοποίηση του Φελαϊνί στο Λιγκ Καπ. Στους έξι αγώνες που θα δώσει η Γιουνάιτεντ, ο Βέλγος με το… ζόρι θα φτάσει τα 30 λεπτά συμμετοχής. Ωστόσο η παρουσία του, αν και όχι καθοριστική, δεν θα είναι αναιμική στον θεσμό, αφού τη μία φορά που θα τον χρειαστεί η ομάδα του, ο Φελαϊνί θα πετύχει ένα κρίσιμο γκολ με κεφαλιά κόντρα στη Χαλ, όπου όπως θα αποδειχθεί θα είναι αυτό που θα κρίνει την πρόκριση στον μεγάλο τελικό του Γουέμπλεϊ. Εκεί οι «Κόκκινοι Διάβολοι» θα επικρατήσουν με 3-2 της Σαουθάμπτον και θα φτάσουν στο… ελάχιστο αξιακά εγχώριο νταμπλ.

Αντικειμενικά τώρα η «σκηνή» του Βέλγου μέσου θα είναι η Ευρώπη. Για να είμαστε ακριβείς αρχικά δεν θα είναι, καθώς θα χρησιμοποιηθεί ελάχιστα στη φάση των ομίλων, εκεί όπου η Γιουνάιτεντ θα περάσει ασθμαίνοντας (2η), και με δύο ήττες, από έναν όμιλο με Φενέρμπαχτσε, Φέγενορντ και Ζόρια Λουχάνσκ. Τότε ο Μουρίνιο θα αποφασίσει να του δώσει θέση βασικού κι ο Φελαϊνί δεν θα αργήσει να τον δικαιώσει. Στις δέκα συμμετοχές του στα νοκ άουτ παιχνίδια, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» δεν θα σημειώσουν άλλη ήττα, θα δεχθούν μόλις τέσσερα γκολ και ο ίδιος ο Βέλγος θα έχει άμεση συμμετοχή σε τρία τέρματα.

Θα έλεγε κανείς πως εμπόδια τύπου Ροστόφ, Άντερλεχτ και Θέλτα δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλά, όμως στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, περίμενε τη Μάντσεστερ ο -ασφυκτικά- γεμάτος με ταλέντο Άγιαξ του Πίτερ Μπος, που μόλις δύο χρόνια αργότερα, με τον Έρικ τεν Χαγ πια στον πάγκο, θα άφηνε όλη την Ευρώπη με το στόμα ανοιχτό. Για να πάρετε μία ιδέα, ήδη τη σεζόν 2016/17, ο «Αίαντας» είχε στο ρόστερ του παίκτες όπως οι Κλάασεν, Ντόλμπεργκ, Ονάνα, Σάντσες, Ζίγιες, Φαν ντε Μπεκ, Ντε Λιχτ, Ντε Γιονγκ, Νέρες και Κλάιφερτ. Κάποιοι υπερβολικά νεαροί, άλλοι υπερβολικά άπειροι (ή και τα δύο), όμως σαφώς πιο δεμένοι και ενθουσιώδεις από την όχι ακριβώς ακμάζουσα Γιουνάιτεντ.

«Κέρδισα το Γιουρόπα Λιγκ με μία μονάχα οδηγία: ο Σέρχιο Ρομέρο να βρίσκει με βολέ τον Μαρούαν Φελαϊνί. Ο Άγιαξ πίεζε και πίεζε, όμως η μπάλα δεν ήταν εκεί. Η μπάλα συνήθως έβρισκε τον Φελαϊνί στο στήθος. Την κατέβαζε και έφτιαχνε το παιχνίδι. 2-0. Και το κύπελλο σπίτι. Με αυτόν τον τύπο κατάφερα να πάρω τρεις τίτλους. Σε μία καταστροφική σεζόν», θα παραδεχθεί αργότερα ο Μουρίνιο. Ο Άγιαξ κατάφερε σε εκείνον τον αγώνα να πραγματοποιήσει 17 σουτ και να έχει 67% κατοχή, όμως δεν βρήκε απάντηση στο ιδιόμορφο σχήμα του Μουρίνιο με τους πέντε μέσους, Μάτα, Μχιταριάν, Πογκμπά, Ερέρα και Φελαϊνί, με τον τελευταίο να παίζει κάτι μεταξύ δεκαριού και κρυφού επιθετικού!

Η αποτελεσματικότητα αυτής της χρήσης του φανερώθηκε μόλις στο 18ο λεπτό του τελικού, όταν ο Βέλγος έστρωσε (κι έδωσε ασίστ) στον Πογκμπά για το 1-0. Φυσικά ο αγαπημένος αφάνας του «Special One» δεν βγήκε αλλαγή, είχε τις περισσότερες κερδισμένες μονομαχίες, κέρδισε κάμποσα φάουλ, πήρε την κίτρινη κάρτα που του αναλογούσε και κατά ομολογία του προπονητή του, ήταν ο καλύτερος του γηπέδου, έστω κι αν MVP του τελικού ψηφίστηκε ο Άντερ Ερέρα.

Κανείς δεν το γνώριζε τότε όμως τα πράγματα μπορούσαν να πάνε ακόμα χειρότερα, αν θεωρούνται και τόσο άσχημα δηλαδή, σε σύγκριση και με το τώρα. Ο Μαρουάν Φελαϊνί τον επόμενο Οκτώβριο (2017) θα τραυματιζόταν σοβαρά στο γόνατο και θα έπαιζε μόλις για 36 φορές ακόμα με την κόκκινη φανέλα μέχρι τη φυγή του για την Κίνα το 2019, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα τερμάτιζε μεν 2η, αλλά στο -19 (!) από τη συμπολίτισσα Σίτι, και θα έμενε άτιτλη, ενώ ο Ζοσέ Μουρίνιο θα απολυόταν, μετά από μήνες δριμείας κριτικής, τον Δεκέμβριο του 2018, λίγο αφού δηλώσει το αμίμητο: «Δεν με σέβεστε. Έχω περισσότερες Πρέμιερ Λιγκ απ’ ότι οι υπόλοιποι 19 προπονητές της Πρέμιερ Λιγκ μαζί».

Φεύγοντας από το Ολντ Τράφορντ, ο «Special One» πήρε μαζί του και το μυστικό. Του πως να σηκώσεις τρεις τίτλους σε μία σεζόν, χάρη στο ύψος του Φελαϊνί…

egglezoi.gr

BEST OF THEMASPORTS